در سال ۱۳۶۴ خورشیدی (۱۹۸۵ میلادی) محمد ملایری به گروه «اخترشناسان رصدخانه‌ی جنوبی اروپا» (ESO) که در شیلی قراردارد، پیوست. اقامت‌اش در شیلی ۷ سال به‌طول انجامید و درضمن فعالیت‌های پژوهشی‌اش از ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۰، معاونت دپارتمان اخترشناسی رصدخانه‌ی اروپایی را هم به‌عهده داشت.
محمد حیدری ملایری سرپرست گروهی از اخترفیزیک‌دانان بین‌المللی بود که پیدایش ستارگان پُرجِرم و تأثیر این ستارگان بر پیرامون‌شان را پژوهش می‌کنند. هم‌چنین نتیجه‌های مطالعات و پژوهش‌های چند سال اخیرش برپایه داده‌هایی بود که با به‌کاربردن تلسکوپ فضایی هابل، متعلق به سازمان ناسا، به‌دست آورد.
افزون‌بر اخترشناسی دکتر محمد حیدری ملایری به زبان‌شناسی و تاریخ علاقمند و با زبان‌های فارسی باستان، فارسی میانه، پارتی، اوستایی، سنسکریت، یونانی و لاتین آشنا بود و در عرصه‌ی زبان‌شناسی تطبیقی و ریشه‌شناسی زبان‌های هندواروپایی فعالیت کرد. دکتر حیدری ملایری پژوهش‌های ارزنده‌ای درباره‌ی گویش‌های ایرانی انجام داد و به مطالعه‌ی بیش از ۲۰ گویش زبان فارسی پرداخت. و سال‌ها درباره‌ی اصطلاح‌شناسی علمی زبان فارسی پژوهش کرد. نتیجه‌ی این کوشش‌ها فرهنگ ریشه‌شناختی اخترشناسی و اخترفیزیک به زبان‌های انگلیسی - فرانسه - فارسی است.
ما ضمن گرامی‌داشت یاد او و یادگارهای پرارزش علمی‌اش درگذشت این دانش‌مند برجسته را به خانواده‌ی محترم‌اش، به‌ویژه همسر گرامی‌اش خانم سهیلا فرامرزی و فرزندان عزیزش خانم‌ها پگاه و شیرین حیدری ملایری، و جامعه‌ی علمی و فرهنگی کشورمان تسلیت می‌گوییم.

داریوش آشوری، تورج اتابکی، کاظم ایزدی، علی بنوعزیزی، مهرنوش پیرزاده، تقی تام، نیره توحیدی، حمیدرضا جاودان، سیروس جاویدی، آرش جودکی، سروش حبیبی، فرهاد خسروخاور، ایران زندیه، اسفندیار طبری، کاظم علمداری، مهرانگیز کار، کاظم کردوانی، بهزاد کشاورزی، مهناز متین، علیرضا مناف‌زاده، محمد منتظری، ناصر مهاجر، علی میرسپاسی