به خودم می گویم ای دل غافل ! چه خبر داری که در پشت پرده این دام فریب و فسون چه می گذرد. همه حواسمان به تانک و توپ های دولت فخیمه انگلیس در مقابل ساختمان تلویزیون ایران اینترنشنال در لندن بود و نمی دانستیم که در پس پرده بین ایران و عربستان به میانجیگری چین چه می گذرد؟ اکنون سیستم تلویزیون کابلی انگلستان را در خانه چک کردم. تلویزیون ایران اینترنشنال همانند تلویزیون انگلیسی زبان رژیم (پرس تی وی) و تلویزیون انگلیسی زبان روسیه () حذف شده است. در نتیجه سخن خانم رعنا رحیم پور درست است که خود تلویزیون ایران اینترنشنال مجوز پخش خودش در بریتانیا را به دلیل خطر محکومیت و ابطال مجوز پس گرفته است. یعنی اولین بار است که بنده می بینیم یک تلویزیون ظاهرا از ترس مرگ خودکشی کرده است.

در این که رسانه های سعودی, از جمله تلویزیون های تکفیری, بعنوان یک اهرم فشار برای مذاکره و تمکین مورد استفاده قرار می گیرند, هیچ گونه شک و تردیدی در کار نیست. بنده در طی سالها در این مورد مقالات فراوان نوشته و مصاحبه ها کرده ام. اگرچه بقول حافظ نه تنها پیر مُغان از روشنگری و انتقاد نگارنده ملول شد, بلکه برخی از هموطنان "داغ تر از آش" بر بنده کمان ملامت کشیدند و از ره اشتیاق و شوق مندی بی حد فحاشی نمودند. اما امروز که "ماه" ء حقیقت از پشت ابر بیرون آمده است چه سخنی دارند؟ دریغا که ما ملت ایران یکبار فریب خوردیم و عکس خمینی را در ماه دیدیم ـ آن هم در پشت ابر شریعت اسلام. زیرا می خواستیم ببینیم. زیرا هوشیار نبودیم. آیا بعد بیش از ٤٤ سال عاقل تر و بالغ تر شده ایم؟ آیا شده ایم واقعا؟ اما بنده معتقدم در عصر فریبکاری همگانی، گفتن حقیقت حرکتی اخلاقی و ملی است. بگذارید صادقانه و عامیانه بگویم, برای من بلوچ ء سُنی مذهب ایرانی که با رفتارهای شبکه های تکفیری مورد حمایت کشورهای عربی آشنا است, مخالفت با شیوه های "یک کلاغ چهل کلاغی" تلویزیون ایران اینترنشنال از منظر پرنسیب و دورنمای استراتژیک و راهبرد منافع ملی بوده است که امروز حقیقت و حقانیت آن ثابت شده است.

کلام آخر:

حدود ۵۵ سال پیش که به تنها مدرسه چابهار (دورافتاده ترین شهر ایران) نزدیکی خونونم رفتم, در دبستان یاد گرفتم که باید دو دو تا را جمع کرد تا "چهار" شود. چی می گفت, من نمی دانستم. اما امروز بعد از ۵۵ باید متوجه شد و درک کرد که معنی این "معادله" یا "جمله" چیست. یا وگرنه اگر ما ایرانیان آن را درک می کردیم بعد از بیش از سه هزار سال تاریخ در ته جدول آمارهای و رده بندی های سازمان ملل و بقیه شاخص های بین المللی نمی بودیم. ملک‌الشعرا بهار می گفت:

جان گر به لب ما رسد، از غیر ننالیم / با کس نسگالیم

از خویش بنالیم که جان سخن اینجاست / از ماست که بر ماست

ده سال به یک مدرسه گفتیم و شنفتیم / تا روز نخفتیم

وامروز بدیدیم که آن جمله معماست / از ماست که بر ماست

عبدالستار دوشوکی

مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن

لینک: https://news.gooya.com/2022/11/post-70288.php

***

دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مقاله لزوماً سیاست یا موضع خبرنامه گویا را منعکس نمی کند