طفلک روح رضا شاه در چه عذاب الیمی به سر می برد! از یک طرف در آن دنیا ملاها و ملائک و حتی شخص خداوند متعال هر روز یک سیخ آتشین به او می زنند که تو می خواستی نسل آخوند و اسلام را در ایران بر اندازی، فکر نکردی یه روزی میای این دنیا ما خدمت ات می رسیم!

از طرف دیگر هواداران دکتر تقی ارانی و کمونیست های لت و پار شده به دست رضا شاه که اکنون در جایی میان بهشت و جهنم، در کافه ای مشرف به رودخانه ی عسلِ ولگاگراد مشغول بالا رفتن ودکای اسمیرنف و موسکووسکایا هستند هر روز دم منزل او تظاهرات سوسیالیستی می کنند و از یک طرف حیدر خان عمواغلو و از طرف دیگر میرزا کوچک خان به طرف خانه ی او تیرهای آتشین رها می کنند.

اما طرف سومی هست که خبرش را روح محمدعلی خان فروغی با ترس و لرز هر روز برای رضا شاه می آورد و روح رضا شاه هم همان طور که در زمان حیات اش با عصای مبارک سر به دنبال ارنست پرون گذاشت تا او را یک فصل سیر بزند دنبال ممدعلی خان می کند و روح ممدعلی خان هم در حالی در زیر بغل اش کلی کتاب از جمله سیر حکمت در اروپا را حمل می کند و نسخه های همسر بیمارش را لای کتاب ها گذاشته، ناچار بال بال زنان از دست شاه خشمگین می گریزد. اما خبر تلخ ممدعلی خان از جهان خاکی این است که نوه ی رضا شاه، یعنی شاهزاده رضا پهلوی با دار و دسته ی تجزیه طلبان و تجزیه خواهان همنشین شده و در کنار آن ها عکس دسته جمعی با لبخند ی زیبا می گیرد و حرص مردم ایران و کسانی که حفظ تمامیت ارضی ایران برای شان مثل حفظ پدر و مادر و همسر و فرزند است در می آورد.