شیخ آهنین که نام اصلی او حسین خسرو علی وزیری بود، در سال ۱۹۴۲ در تهران متولد شد و فعالیت‌های ورزشی خود را با کشتی آغاز کرد، دورانی که قهرمانانی چون غلامرضا تختی، عبدالله موحد، و امامعلی حبیبی در صحنه حضور داشتند.

این کشتی‌گیر ایرانی در اوایل دهه هفتاد میلادی به آمریکا مهاجرت کرد و مدتی به عنوان مشاور فنی با فدراسیون کشتی این کشور همکاری داشت.

او پس از تأسیس «فدراسیون جهانی کشتی» (دبلیو‌دبلیو‌اف) که برگزارکننده رقابت‌های کشتی کچ است، به این مجموعه پیوست و در عرض مدت کوتاهی به یکی از شخصیت‌های جنجالی این رقابت‌ها تبدیل شد.

حضور شیخ در این مسابقات با گروگانگیری دیپلمات‌های آمریکایی در تهران همزمان بود. بحران ناشی از این واقعه و جو منفی که در آن روزها علیه ایران وجود داشت، شیخ را به یکی از شخصیت‌های منفور این رقابت‌ها تبدیل کرد. این در حالی است که برای بسیاری از ایرانیان مهاجر، شیخ آهنین نماد مقاوت و هویت ملی بود که در آن روزهای پرحادثه از سوی برخی از آمریکاییان به سخره گرفته می‌شد.

حضور شیخ با سبیلی پرپشت و چفیه‌ای بر سر همراه با پرچم سه رنگ ایران روی رینگ مسابقه، بازتاب زیادی در رسانه‌های آمریکا داشت و باعث افزایش تماشاگران تلویزیونی شد. به گفته برخی کارشناسان شیخ آهنین نقش مهمی در جهانی شدن رقابت‌های کشتی حرفه‌ای در دهه هشتاد میلادی داشت.

«شیخ آهنین پس از بازنشستگی از رقابت‌های کشتی کچ به جورجیا رفت و همراه با خانواده ساکن این ایالت شد.

چندی پیش فیلم مستندی از زندگی شیخ آهنین توسط دو برادر کانادایی ایرانی‌تبار به نام‌های جیان و پیچ مگان ساخته شد که زندگی پرفراز و نشیب این قهرمان را - از پیروزی و افتخار در اوج موفقیت تا شکست و ناکامی و سقوط به ورقه اعتیاد - به تصویر کشید.

او در این فیلم مستند صریح و بی‌پرده از مشکلات شخصی، زندگی خانوادگی، مرگ دلخراش دخترش، افسردگی، و اعتیاد به مواد مخدر سخن می‌گوید؛ فصلی تاریک از زندگی مردی که در گذشته‌ای نه چندان دور یکی از مشهورترین قهرمانان کشتی کچ جهان بود.

شیخ با کمک جیان و پیچ مگن و همزمان با فیلمبرداری و تولید این مستند، به تدریج بر مشکلات زندگی شخصی خود غلبه کرد و وارد فصل تازه‌ای از زندگی خود شد.

او در سال‌های اخیر بیشتر در شبکه‌های اجتماعی فعال بود و با شرکت در برنامه‌های هنری و تبلیغاتی با طرفدارانش تماس داشت.