او نوشته است که «منشاء عمده این نزاع‌ها را رانه‌های شخصی» می‌داند که می‌تواند به «فرقه‌سازی» منجر شود.

بهاره هدایت با طرح پرسش‌هایی «بنیادین» که به گفته او باید اپوزیسیون در پی پاسخ دادن به آنها باشد، می‌گوید که اپوزیسیون جمهوری اسلامی در حال حاضر «دچار شدت اغتشاش ایده‌هاست؛ هرکس به مناسبتی و از رهگذری، پاره‌ای از یک ایده‌- عمدتا و گاهی ظاهرا- مشروع را از جا کنده و به میان اتمسفر سیاسی پرتاب می‌کند».

به عبارت دیگر، به گفته خانم هدایت، اپوزیسیون دچار «همه‌چیزگوییِ هیچ‌چیز نگو» است.

این زندانی سیاسی که به گواه نامه‌اش تحولات خارج از زندان را به‌دقت دنبال می‌کند، در این نامه به طور مشخص به نشست جورج‌تاون اشاره کرده است؛ نشستی در بهمن‌ماه ۱۴۰۱ با عنوان «آینده جنبش دموکراسی ایران» در دانشگاه جورج‌تاون شهر واشینگتن که شاهزاده رضا پهلوی، حامد اسماعیلیون، مسیح علی‌نژاد و نازنین بنیادی در آن حضور یافتند و شیرین عبادی، عبدالله مهتدی، گلشیفته فراهانی و علی کریمی با پیام‌های ویدئویی خود به آن پیوستند.

با این حال این ائتلاف کمتر از دو ماه پس از انتشار یک منشور ۱۷ بندی به نام منشور «همبستگی و سازماندهی برای آزادی ایران» که به «منشور مهسا» معروف شد پس از بروز اختلافاتی دچار فروپاشی شد.

خانم هدایت با یادآوری این اختلافات تأکید می‌کند که پس از آبان ۹۸ و شلیک به هواپیمای اوکراینی به دست سپاه، «منطق و استلزامات جنگی بر وضعیت حاکم شد، و هنوز هم آن منطق برقرار است. و عطف به این منطق است که نیروهای سیاسی برانداز باید به برنامه‌ سیاسی بیندیشند، آن‌ را تدارک ببینند، و مخاطرات و مسئولیتش را بپذیرند.»