خانم قادرپور و فرزندانش حوالی ساعت یک بعدازظهر در خانه یکدیگر را دیدند و مادر باز از فرزندانش خواسته که به اعتراضات نپیوندند اما آنطور که یک منبع نزدیک به خانواده -که نخواست نامش به دلایل امنیتی فاش شود- به رادیوفردا گفت مادر تسلیم فرزندانش شده و برای حفاظت از آن‌ها به اعتراضات می‌پیوندد. نیروهای امنیتی همانند روزهای گذشته سرکوب اعتراض را ادامه می‌دادند و «جوانان خشمگین شعار می‌دادند یا سنگ پرت می‌کردند».

زانیار ابوبکری در صفوف اول اعتراض بود و مادرش پشت سر او ایستاده بود. نیروهای امنیتی گاز اشک‌آور و گلوله‌های ساچمه‌ای پرتاب می‌کردند. نیشتمان قادرپور مضطرب و در پی پسر کوچکترش -که در میان جمعیت او را گم کرده بود- بوده که شلیک با گلوله‌های سنگین‌تر آغاز شد؛ چند دقیقه نگذشته که زانیار ابوبکری به زمین افتاد و مادرش متوجه می‌شود که از ناحیه شکم زخمی شده است.

دو جوان معترض با صورت‌های پوشیده به کمک مادرش رفتند، آن‌ها را به خانه رساندند. وضعیت زانیار چنان بوده که خانواده‌اش برای رساندن او به بیمارستان درنگ نکردند. اما عمل جراحی کوتاه‌مدت در بیمارستان امام خمینی مهاباد -که شاهو خضری و کبری شیخه هم در همان دقایق در آنجا جان باختند- کارساز نبود و او درگذشت.

مسئولان بیمارستان از خانواده خواستند تا پیش از حضور نیروهای امنیتی بیمارستان را ترک کنند. آن طور که در گواهی فوت -که رادیوفردا نسخه‌ای از آن را رویت کرده- آمده است، «سازمان ثبت احوال» علت مرگ را «برخورد اجسام سخت یا تیز» ذکر کرده اما در جایی دیگر به گواهی پزشکی اشاره شده که علت مرگ «پارگی سیاهرگ بر اثر اصابت گلوله جنگی» عنوان شده است.

پیکر زانیار ابوبکری در همهمه قبرستان «باغ فردوس» ساعتی بعد در کنار مزار کبری شیخه و در حضور جمعیت به خاک سپرده شد. آن طور که یک شاهد عینی به رادیوفردا گفت : «اکثر کسانی که در این مراسم شرکت کرده بودند مورد اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای نیروهای امنیتی قرار گرفتند».

پس از بازگشت خانواده و دوستان از قبرستان سرنوشت یکی دیگر از کشته‌شدگان مهاباد هم رقم خورد. فرشته احمدی، همسایه و از نزدیکان خانواده ابوبکری؛ آن طور که یک منبع نزدیک خانواده به رادیوفردا گفت فرشته احمدی «برای اینکه کمی از فضای سنگین محله فاصله بگیرد، به خانه یکی از اقوامش می‌رود» و حوالی ساعت هشت شب در پی تیراندازی مأموران امنیتی به سمت پشت بام خانه‌ای که خانم احمدی در آن بود، کشته می‌شود.

مقام‌های امنیتی در مهاباد، همانند سایر نقاط ایران، مسئولیت شلیک به معترضان را نپذیرفته و آن طور که یک منبع نزدیک به خانواده ابوبکری به رادیوفردا گفت «هنوز می‌گویند پیگیر این هستند که مشخص شود این گلوله‌های جنگی از کجا شلیک شده است».

خانواده کشته‌شدگان مهاباد، خصوصاً مادران، حالا با یک غم عظیم تبدیل به خانواده‌ای بزرگ شده‌اند. برخی از آنها هر روز به «باغ فردوس» می‌روند. نیشتمان قادرپور گهگاه در حساب خود در اینستاگرام تصاویری از فرزندش یا قبرستان منتشر می کند و از این غم می‌نویسد.

سنگ قبر زانیار ابوبکری هم مثل بسیاری دیگر از معترضان کشته‌شده به دلیل فشارهای امنیتی تغییر شکل داده است. واژه شهید از کنار نامش حذف شده و شعری که روی سنگ قبر نوشته شده بود، حالا دیگر تبدیل به سطحی سفید شده است. شعری که در بخشی از آن آمده بود: