خبر آمدن حسینعلی نیری، یکی از مهره‌های اصلی کمیته مرگ منصوب شده از طرف خمینی و از عاملان موثر در کشتار ۶۷، به آلمان و بستری شدنش در کلینیک دکتر سمیعی در هانوفر آلمان، به خبر داغ و بحث برانگیز چند روز اخیر تبدیل گردید. بسیج بخشی از اپوزیسیون برای تهیه مقدمات لازم برای به دام انداختن این جنایتکار و جلوگیری از فرار احتمالی او، آنچنان که در مورد محمود شاهرودی اتفاق افتاده بود، و حتی برگزاری تظاهرات جلو درب کلینیک دکتر سمیعی، بخش هایی از واکنش‌های اپوزیسیون به این خبر شوکه آور بود.
از یکطرف گوش به زنگ بودن و احساس مسئولیت این بخش از ایرانیان ستودنیست ولی از سوی دیگر جا دارد در این موارد و در مواجهه با این اخبار، هوشیاری بیشتری داشته باشیم و فریب تبلیغات دروغ رژیم و عوامل آنها در خارج را نخوریم.
بی شک به خاطرحساسیت موضوع و مرجع نسبتا معتبر انتشار خبر، نه تنها نمی‌توان بر کسانیکه در برابر این خبر واکنش نشان دادند خرده گرفت، بلکه باید خرسند هم باشیم که به لطف کار بزرگی که دادخواهان در قبال محاکمه حمید نوری انجام دادند، هوشیارتر و حساس تر به دنبال به محاکمه کشاندن بقیه عوامل جنایت و سرکوب جمهوری اسلامی هستیم.
در میانه این خبر غیرواقعی، پای فردی به میان آمد که او و کلینیک مغز و اعصابش در هانوفر آلمان، سابقه سیاه و تاریکی در همکاری با جنایتکاران دارد. آقای دکتر سمیعی که با افتخار میزبان محمود شاهرودی در کلینیکش بود و عکس مهربانانه‌اش در کنار بستر محمود شاهرودی نشان از رابطه‌ای فراتر از پزشک و بیمار داشت، در مصاحبه‌ای که در آن ایام با خبرگزاری بی بی سی انجام داد، اظهار نمود که پزشک است و وظیفه پزشک درمان بیمار است و نمی‌تواند در این رابطه تبعیضی قائل شود. در همان زمان طی مقاله‌ای که در سایت اخبار روز به چاپ رسید، به این اظهارنظر نادرست و فرافکنانه پاسخ دادم.
آقای دکتر سمیعی بار دیگر و در ارتباط با احتمال بستری شدن نیری در کلینیک هانوفر و معالجه‌اش توسط او، اظهارات نادرست گذشته را تکرار و خود را در برابر بستری بودن احتمالی این فرد در کلینیکش و امکان بستری شدن احتمالی دیگر جنایتکاران در آینده، تبرئه نمود.
آقای سمیعی از یک اصل درست و اساسی در پزشکی، استفاده نادرست می‌کند. بعید می‌دانم دکتر سمیعی با سابقه سالها کار در عالم پزشکی، آنهم درکشوری در اروپا، نتواند فرق اساسی بین کمک رسانی پزشک در شرایط خاص و اضطراری و در شرایط عادی را، بداند.
بی شک هر پزشکی موظف است در تمام شرایط اضطراری، اورژانسی و خاص، هر مریضی با هر عقیده و رنگ و نژاد و سابقه فردی و اجتماعی و کیفری را، فورا و بدون تعلل، کمک و معالجه کند. هیچ پزشکی اجازه ندارد از درمان مریضی در شرایطی که آن مریض امکان مراجعه و درمان نزد پزشک دیگری ندارد، سرباز بزند. اما بعد مسافت و در اختیار داشتن امکان معالجه و درمان مشابه برای بیمار، از جمله موارد امتناع قانونی پزشک از پذیرش بیمار است.
در کشوری که ۸۰ میلیون ساکنان آن روزانه با امکانات پزشکی موجود در ایران، معالجه می‌شوند و جمعیت کثیری از ایرانیان به خاطر فقرحتی امکان بهره گیری از امکانات پزشکی موجود را هم ندارند، کدام وظیفه شناسی انسانی و پزشکی، الگوی کمک رسانی و میزبانی سردمداران جنایتکار رژیم از طرف آقای دکتر سمیعی در هانوفر آلمان است؟
آقای شاهرودی و دیگر جنایتکارانی که به آلمان و دیگر کشورهای اروپایی برای معالجه اعزام می‌شوند، نه تنها در ایران امکان معالجه دارند بلکه درآلمان و بقیه کشورهای اروپایی، در بیمارستانها و کلینیک‌های دیگری به جز کلینیک آقای دکتر سمیعی هم امکان معالجه دارند.
بنابرین هیچ الزام و وظیفه و وجدان پزشکی، نمی‌تواند دکتر سمیعی را، ملزم به پذیرش و معالجه این بیماران کند، مگر اینکه آقای دکتر سمیعی با علاقه و آغوش باز داوطلب درمان و میزبانی از این افراد باشد.
من در اینجا به عنوان یک پزشک اعلام میکنم که من به عنوان پزشکی که در یک کشور اروپایی کار میکنم، نه تنها ملزم به کمک رسانی به بیماران در ایران نیستم، بلکه ملزم به کمک رسانی به بیماری در شهری خارج از محل کارم و یا حتی خارج از محله‌ای که محل کارم هست، هم نیستم، مگر اینکه در کشور ایران و درآن شهر و در آن محله هیچ پزشک دیگری وجود نداشته باشد.
محمود زهرایی
آغازِ ریزشِ مداحان؟ مسعود نقره‌کار
در باره ی حزب، جبهه و کنگره ملی، منوچهر تقوی بیات
