ما در ایران پیش از انقلاب، چند خلبان زن داشتیم که یکی از آن ها کاپیتان ده بزرگی، مربی پرواز، بعد از انقلاب همچنان در هواپیمایی کشوری فعال بود و ایشان در ابتدا تنها اجازه ی آموزش زمینی (یعنی آموزش تئوریک) داشتند و بعدها با سختی بسیار اجازه آموزش دادن به خلبانان مرد را پیدا کردند مشروط بر این که در هواپیمای آموزشی نفر سومی هم حضور داشته باشد!
اولین زنی که اجازه ی فراگیری خلبانی در جمهوری اسلامی پیدا کرد خانمی بود از کارکنان سازمان هواپیمایی کشوری که با دشواری بسیار اجازه پیدا کرد دانشجوی خلبانی شود. ایشان همدوره ی من بودند و باید با چادر و روپوش و مقنعه در قلعه مرغی حضور پیدا می کردند.
در ساعت های انتظار برای پرواز،،، ما در اتاق بزرگی که اتاق دانشجویان بود، حضور پیدا می کردیم ولی خانم بخشی، باید در آشپزخانه ی بسیار کوچک قلعه مرغی به ابعاد تقریبی سه متر در سه متر به تنهایی ساعات انتظار را می گذراند تا نوبت به پرواز او برسد.
رنج هایی که خانم بخشی برای حضور در قلعه مرغی متحمل شد خارج از حد تصور است.
از سرنوشت ایشان و این که آیا توانست گواهی نامه های خلبانی را دریافت کند اطلاعی ندارم.
خبرگزاری ایرنا، اخیرا گزارش مفصلی تهیه کرده از ایرانی نبودن یاسمین مقبلی و این که او امریکایی ست و مثلا نمی تواند فارسی را راحت صحبت کند.
خبرگزاری ایرنا و دستگاه تبلیغاتی-امنیتی جمهوری نکبت چنان از یاسمین صحبت می کنند که گویی او در بزرگسالی و با اراده ی خودش به آلمان و امریکا رفته و تابعیت امریکا را پذیرفته و اصلا به روی خود نمی آورند که این زن افتخار آفرین ایرانی، که به ایرانی بودن اش همیشه افتخار کرده است، چهار سال بعد از انقلاب نکبت بار اسلامی به دنیا آمده و به خاطر مهاجرت پدر مادرش ابتدا به آلمان و بعد به امریکا در این دو کشور بزرگ شده است. بنابراین اگر تابعیت خارج داشتن «گناه کبیره» هم محسوب شود، او گناهی نداشته و نمی توانسته در سنین طفولیت تنهایی به ایران بر گردد و در جوانی مثل خانم بخشی، با چادر و روپوش و مقنعه، در رشته ی خلبانی تحصیل کند و در نهایت هم بعد از تحصیل، حتی اجازه ی سفر بدون اذن شوهر به خارج نداشته باشد و اگر در ایران بچه دار شود، حقی نسبت به بچه نداشته باشد، و در کل هم ارزش اش معادل بیضه ی چپ مرد باشد.
ایرنا، خزعبلات دیگری هم در باره ی زنان نامدار مورد قبول جمهوری اسلامی نوشته و کسانی مثل عالم تاج قائم مقامی (!) که تقریبا هیچکس در ایران او را نمی شناسد، یا زهرا نعمتی و بهناز حیدرچی (!) و پروین اعتصامی و سیمین دانشور را در کنار مریم میرزاخانی (آن هم با عکس بی حجاب!) به عنوان زنان پر آوازه و موفق ایرانی نام برده و به این طریق کار بزرگ و استثنایی یاسمین مقبلی را به خیال خود کم ارزش جلوه داده است.
