گلناز، دانشجوی ۱۹ ساله از اصفهان، هم می‌گوید که مرتب در گردهمایی‌های زیرزمینی برای شکل دادن به اعتراض‌ها شرکت می‌کند و عشقش به هنر را به گونه‌ای مخالفت با نظام جمهوری اسلامی بدل کرده است.

او تاکید می‌کند: «بسیاری فکر می‌کنند که اعتراض‌ها اینک فقط در خانه‌ها، اتاق‌های زیرشیروانی یا گاراژها ادامه دارد. اما ما علاوه بر فعالیت‌های زیرزمینی، بیرون می‌رویم و به طرق مختلف، از جمله حضور بدون حجاب در خیابان، اعتراض مدنی می‌کنیم.»

او که می‌گوید در همراهی با خیزش سراسری مردم، دیوارها را با گرافیتی اعتراضی می‌پوشاند، می‌افزاید: «ما زنان هرگز دست از اعتراض برنداشتیم. ما به سرپیچی از حجاب اجباری ادامه می‌دهیم، با گفت‌وگو با مردم می‌کوشیم افراد بیشتری را آگاه کنیم و می‌دانیم که حتی اگر در آینده نزدیک شاهد تغییرات اساسی نباشیم، بالاخره به پیروزی می‌رسیم.»

گلناز معتقد است: «اگر رژیم توانسته با ابزار خشونت، مردم را از حضور خیابانی در سالگرد درگذشت مهسا بازدارد، ما هنوز راه‌های زیادی برای ادامه اعتراض‌هایمان داریم.»

دانش‌آموزی از شهر مذهبی مشهد هم می‌گوید که حتی در این شهر، اعتراض‌ها علیه حکومتبه شیوه‌های مختلف ادامه دارد.

او می‌گوید: «بعد از مقابله با تجمع‌های خیابانی، نوبت به پلمب کردن کافه‌ها و رستوران‌هایی رسید که جوانان با سبک زندگی مخالف حکومت در آن‌ها حضور می‌یافتند. پس از آن، بسیاری از جلسات گفت‌وگو با محوریت نافرمانی مدنی و آزادیخواهی، به صورت زیرزمینی برگزار می‌شود.»

این جوان معترض تاکید می‌کند: «از اعتراضات زیرزمینی گرفته تا تجمعات خانوادگی، متوجه شده‌ایم که همین اعتراض‌های کوچک در محافل خصوصی، میل به مبارزه را برای دست یافتن به آزادی در میان جوانان ایران زنده نگه می‌دارد.»

به گفته او،‌ زنانی که در فضای مملو از سرکوب و خفقان ایران حجاب اجباری را کنار گذاشته‌اند، قهرمانان واقعی‌اند، زیرا از آنجا که آزادی بیان در ایران جایی ندارد، مردم باید از هر تریبونی برای مبارزه علیه حاکمان ستمگر استفاده کنند.