علی کشتگر - ویژه خبرنامه گویا
هرچه بیشتر فکر می کنم بیشتر به این نتیجه می رسم که نه در ایران و نه در جهان کسی شایسته تر از نرگس محمدی برای دریافت نوبل صلح امسال نبود. هرچند که در ایران زنان و مردان مبارز و شایسته تحسین و تقدیر که علیه استبداد سیاه دینی مبارزه می کنند هزینه پرداخته و می پردازند و همچون نرگس محمدی رنج ها و محرومیت های زیادی متحمل شده و می شوند کم نیستند و طبعا این جایزه به همه آنان تعلق دارد.
نرگس محمدی که اکنون 51 سال دارد در یک ربع قرن گذشته نه فقط یک مدافع برجسته حقوق بشر در همه ابعاد آن بوده بلکه کوهی از رنج ها، محرومیت ها و تهدیدها را در این راه به جان خریده است. سیزده بار به زندان رفته، شکنجه های روحی و جسمی زیادی متحمل شده، هم اکنون نیز به گناه آزادگی و آزادیخواهی در زندان است. او هربار که از زندان آزاد شده راسخ تر از گذشته علیه تروریزم اسلامی و دفاع از حقوق بشر در حرف و عمل قدم برداشته و بازگشت به زندان را بر هرگونه سکوت و مماشات ترجیح داده است.
او یکی از پیشگامان برجسته جنبش زن زندگی آزادی است. او از سالها پیش برای برابری کامل زن و مرد، علیه حجاب اجباری و برای جدائی دین از دولت و استقرار دموکراسی سکولار مبارزه خود را آغاز کرد و نسلی از زنان و مردان مبارز ایران از او الهام گرفتند و پا در مسیر دشواری که او برگزیده است گذاشتند.
کمیته صلح نوبل با اهدای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی درایت و هوشیاری خود را نشان داد. این جایزه نه فقط ارج گذاری به مبارزات خستگی ناپذیر نرگس محمدی بلکه جایزه ای است به مبارزه آزادیخواهانه و عدالت جویانه همه ایرانیان، به مبارزه همه روزه زنان ایران علیه حجاب اجباری و تلاشهای توقف ناپذیر آنان که در ابعاد فرهنگی و سیاسی در سراسر ایران جاری است و رژیم را به عقب نشینی وادار کرده.
اهمیت اهدای جایزه صلح نوبل به نرگس محمدی در این است که:
از این پس جنبش دموکراسی خواهی ایران که نقش زنان در آن برجسته است مشروعیت و اعتبار جهانی بیشتری کسب می کند و در عین حال صاحب یک سخنگوی شناخته شده و مورد احترام افکار عمومی ایران و جهان می شود. و زمینه را برای شکل گیری یک مرکز ثقل رهبری کننده که مورد اعتماد مردم ایران و دارای پشتیبانی جهانی باشد در داخل ایران هموار می کند. جنبش های بزرگ گذشته بخاطر فقدان رهبری به اهداف خود نرسیدند و بیشتر آنها سرکوب شدند. بگذار بگوئیم که حالا با اهدای این جایزه به جنبش آزادیخواهانه ایرانیان، صدای این جنبش در جهان و خود ایران بهتر شنیده می شود و زنان و مردان آزادیخواه کشور نیز به پیروزی امیدوارتر و مصمم تر می شوند.
نرگس محمدی در یک ربع قرن مبارزه درخشان خود، به چنان تجربه و بلوغ سیاسی رسیده است که این شهرت و اعتبار جهانی و ملی خود را در راه همراه کردن زنان و مردان آزاده ای که در گذر سالها مبارزه بی خشونت اما پیگیر و قاطع علیه نظام جبار حاکم، تجربه، کسب کرده اند به کار بگیرد. و اگر این خوشبینی درست باشد می توانیم بگوئیم که حالا برای نخستین بار می توان به پر شدن خلاء تشکیل یک رهبری مورد اعتماد مردم ایران در داخل کشورامیدوار بود.
این جایزه همراه با ایجاد شوروشوق در میان دموکراسی خواهان ایران و کمک به همبستگی ملی و موثر در مبارزه برای گذار به دموکراسی، اردوی پر از شکاف و ریزش نظام حاکم را از بیرون بی اعتبارتر و از درون فرسوده تر وآسیب پذیرتر می کند.
من نیز مثل هزاران ایرانی عاشق آزادی این موفقیت را به خانم نرگس محمدی، به همراهان و همتایان او و به فرزندان نازنین و همسر آزادیخواه او آقای تقی رحمانی تبریک می گویم.
چه زیبا خواهد بود به زودی شاهد آن باشیم که فرزندان دوقلوی نرگس به نمایندگی از مادر خود این جایزه را از کمیته صلح نوبل دریافت کنند و چه با شکوه خواهد بود روزی که پیش بینی نرگس محمدی در سقوط حتمی نظام دینی و اسقترار دموکراسی در ایران به واقعیت بپیوندد. در چنین روزی است که نرگس محمدی به همراه انبوه زنان و مردان آزادی خواه و عدالت طلب ایران بهترین و ارجمندترین جایزه خود را دریافت می کنند. به امید آن روز.
