از ديشب خواب به چشمانم نيامد
از صفحه گلشیفه فراهانی - چطور ميشود تو اينطور بدنت را ترك كنى؟ چطور ميشود كسى تو را، همسرت را با چاقو بكشد... باور نكردنيست.
تو در نهايت نمردى، كشته شدى.
داريوش ديگرِ مهرجويى نخواهد بود كه زندگى و مرگ تو را تبديل به يك فيلم كند.
فيلمى با پايانى ماوراى سورئال.
ايران را چه شده كه داريوشِ مهرجويى اش را در ٨٣ سالگى، در كنار همسرش با چاقو شرحه شرحه ميكنند... مريم... صفا... مونا... شما چطور اين تلخى را تحمل خواهيد كرد.... حالت تهوع امان نميدهد.
هانيه ى سنتورى:
" ديگه از همه چى حالم به هم ميخوره
از همه چى بدم مياد، از اين مملكتِ دروغگو،
( كلمه ى مملكت را در صداگزارى دوباره كرديم "شهر"، كه به فيلم مجوزِ پخش بدهند، كه آن هم ندادند) بيرحم،
كه همرو معتاد و بدبخت ميكنه،
تجاوز ميكنه، زندانى ميكنه، ميكُشه، اعدام ميكنه...
سر ميبُره، شكنجه ميكنه... شرحه شرحه ميكنه.
كى فكرشو ميكرد
سرنوشتِ داريوش مهرجويى
كه از اون خانى آباد
تا اين شمرونِ كوفتى يه عالم آدم عاشقش بودن،
اينطور بشه؟ "
