خوش‌بینی بیش از حد درباره درآمدهای دولت و در نتیجه پول کم آوردن اتفاق جدید یا کم‌سابقه‌ای در ایران نیست.

در سال‌های گذشته دولت عدم تحقق درآمدهایش را با کاهش هزینه‌ها (مخصوصاً هزینه‌های عمرانی) و نیز قرض گرفتن بیشتر جبران می‌کرد.

ولی کاهش هزینه‌های عمرانی به تنهایی کافی نیست. چرا که کل بودجه عمرانی دولت برای امسال ۳۷۵ هزار میلیارد تومان است که کمتر از کسری درآمد هفت ماه اول سال است. علاوه بر این، کاهش سرمایه‌گذاری‌‌های دولت به رشد اقتصادی ضربه می‌زند.

از طرف دیگر، قرض گرفتن بیشتر از بانک مرکزی و نظام بانکی هم می‌تواند به رشد نقدینگی منجر شود که احتمالاً تورم‌زاست.

مقام‌های دولت ابراهیم رئیسی بارها تأکید کرده‌اند که برای مهار تورم با استقراض از بانک مرکزی مخالفند و حتی از تنخواه‌گردان مصوب هم استفاده نکرده‌اند.

ظاهراً به جای آن دولت با وام گرفتن از بانک‌های تجاری و نیز استفاده از سپرده مازاد شرکت‌های دولتی، کسری بودجه‌اش را تأمین کرده است.

گزارش بانک مرکزی نشان می‌دهد در پایان فروردین امسال دولت نزدیک به هفتصد هزار میلیارد تومان به بانک‌ها و مؤسسات اعتباری بدهکار است و با توجه به کسری درآمدها، بعید نیست این بدهی در شش ماه گذشته افزایش یافته باشد.