جمهوری اسلامی وحشت زده از روند فراگیر انقلاب زن زندگی آزادی، فرو ریختن هیمنه و اقتدارش، پس زدن آشکار سننن و سبک اسلامی تحمیلی‌اش، با خیزش انقلابی مردمی روبرو شد که ‌آشکار از خانه تا خیابان، تا کارخانه و مدرسه و دانشگاه، کل ارزش‌های ارتجاعی و واپس‌مانده، تبعیض‌آمیز، زن ستیزانه، ضد کودک، ضد ارزش‌های انسانی را با جسارتی عظیم به چالش می‌کشند. جمهوری اسلامی را نمی‌خواهند. خامنه‌ای و سبک زندگی اسلامی تحمیلی او را مسبب سیه روزی جامعه می‌دانند. سکه یک پولش کرده‌‌اند و بساط همه دستگاه‌های تبلیغی و نظارتی و امنیتی و سرکوب ‌آن را دارند بر هم می‌زنند.
مشخص شد که این جامعه نه تنها ضد زن نیست که انقلابی زنانه را دارد رقم می‌زند. ارزش‌های والای بشری، آزادی و برابری، رفع تبعیض و خاتمه دادن به فقر و فلاکت، برپایی جامعه‌ای برابر، مدرن، شاد و مرفه، پرچم مطالبات آن است.

این جامعه ملتهب و بپاخاسته، طی بیش از چهار دهه، حکومت را بارها به اعتراف به عجز، ناتوانی و درماندگی در تحمیل حجاب اجباری، کشانده است. شکست مفتضحانه در طرح عفاف و حجاب، طرح فرزند‌‌آوری، گشت ارشاد، پادگانی کردن فضای آموزشی کشور، شکست در طرح صیانت از کاربران فضای مجازی و تحمیل فیلترینگ. بگیروببند و کشتار و تهدید و ارعاب، را یکی پس از دیگری به ضد خود بدل کرده است. هر چه کنترل و نظارت پلیسی بر جامعه تشدید شد، فاصله مردم از حکومت اسلامی بیشتر خودنمایی کرد. حکومت بیشتر منزوی شد و جامعه معترض را در مقابل خود به صف کرد.

این جامعه با این خصوصیات منحصر به فرد، با هیچ سامانه و ترفندی قابل منکوب کردن نیست. جمهوری اسلامی بخوبی می‌داند با این ارعاب و تهدید و دخالت سیستماتیک در جزییات زندگی خصوصی مردم، بر شکست‌هایش اضافه خواهد کرد. این ریسمان پوسیده کنترل و نظارت به زودی با انقلاب مردم ایران برای همیشه بریده خواهد شد. این تلاشی مذبوحانه حکومتی است که به انتهای خط رسیده است.

سیامک بهاری