اورشلیم پست در ادامه به کشته شدن فعالان در عرصه هسته‌ای و موشکی جمهوری اسلامی ایران و خرابکاری در تاسیسات هسته‌ای اشاره می‌کند، و می‌پرسد چرا واکنش جمهوری اسلامی به حملات اسرائیل تا این اندازه ضعیف بوده است؟ اویاتار می‌گوید جمهوری اسلامی سعی کرد تلافی کند. اوایل سپتامبر سال جاری، دیوید بارنیا، رئیس موساد، گفت که اسرائیل ۲۷ حمله جمهوری اسلامی به اسرائیلی‌ها را خنثی کرده است. جمهوری اسلامی حتی سعی کرده بود به تجار اسرائیلی در قبرس آسیب بزند. اما در حال حاضر، موساد یک قدم جلوتر از جمهوری اسلامی است.

اویاتار همچنین در مورد اهمیت کشته شدن محسن فخری‌زاده می‌گوید که او یکی از شخصیت‌های کلیدی برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی بود و اطلاعات سازمانی جامعی داشت. بسیاری می‌گویند آسیبی که ترور او به جمهوری اسلامی زد به‌اندازه کشته شدن قاسم سلیمانی بود.

اورشلیم پست با موضوع کشته شدن قاسم سلیمانی ادامه می‌دهد و می‌پرسد آیا موساد در این عملیات دخالتی داشت و به‌عنوان مثال، اطلاعاتی در اختیار آمریکا گذاشته بود؟ باب در پاسخ می‌گوید بی‌تردید اسرائیل از چند طریق دخالت داشت و رئیس سابق اطلاعات ارتش اسرائیل تایید کرده است اطلاعاتی که اسرائیل به دست آورده بود آمریکا را مجاب کرد که اقدام به حذف سلیمانی بکند.

آن‌ها در کتابشان همچنین اشاره کرده‌اند که «سازمان اطلاعات اسرائیل چند شماره تلفن همراه در اختیار سی‌آی‌ای گذاشته بود تا سلیمانی را ردیابی کند»، و همچنین این احتمال را مطرح کرده‌اند سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل و آمریکا افرادی را استخدام کرده بودند که با خط هوایی پرواز سلیمانی مرتبط بودند.

اویاتار در ادامه می‌افزاید کمک اسرائیل به کشتن سلیمانی ناگهانی و بی‌مقدمه نبود. او دشمن بزرگ اسرائیل بود و راهبرد اصلی‌اش ایجاد «حلقه آتش» اطراف اسرائیل بود، بیشتر از طریق قاچاق تسلیحات پیشرفته، به‌ویژه راکت و موشک، برای نیروهای نیابتی جمهوری اسلامی در سوریه، لبنان، عراق، و لبنان. بنابراین، خلاصی از او به‌نفع اسرائیل بود.

اورشلیم پست در ادامه به پیمان ابراهیم اشاره می‌کند و می‌پرسد آیا جنگ اسرائیل و حماس در کوتاه و میان‌مدت بر روابط اسرائیل و امضاکنندگان پیمان ابراهیم اثر می‌گذارد؟

اویاتار می‌گوید به‌رغم جنگ غزه، روابط اسرائیل و کشورهای امضاکننده پیمان ابراهیم به قوت خود باقی است. هرچند امارات متحده عربی و بحرین عملیات اسرائیل در غزه را علنی محکوم کرده‌اند.

اویاتار و باب در بخشی از کتاب نوشته‌اند: «در حالی که حمله نظامی مستقیم [به ایران] آخرین گزینه است، اسرائیل خود را برای چنین احتمالی آماده کرده است». اورشلیم پست با اشاره به این موضوع می‌پرسد امروز، به‌خصوص پس از حمله ۷ اکتبر حماس به اسرائیل، و روابط جمهوری اسلامی با حماس، تا چه اندازه به این گزینه نزدیک شده‌ایم؟

باب می‌گوید در کوتاه‌مدت ممکن است توجه اسرائیل از جمهوری اسلامی منحرف شده باشد، اما در میان‌مدت و بلندمدت، اگر جمهوری اسلامی بخواهد از آستانه هسته‌ای عبور کند، احتمالا اسرائیل آماده‌تر از همیشه است که به ایران حمله کند.

اورشلیم پست به مقاله فایننشال تایمز اشاره می‌کند که یکی از دیپلمات‌های ارشد جمهوری اسلامی گفته بود مایل نیست جنگ حماس و اسرائیل گسترش پیدا کند، اما از طرفی به واشنگتن هشدار داده بود که در صورت ادامه حملات اسرائیل به غزه، درگیری منطقه‌ای اجتناب‌ناپذیر خواهد بود؛ و می‌پرسد این سخنان دوپهلو را چطور باید تفسیر کرد؟

اویاتار می‌گوید جمهوری اسلامی، همان‌طور که در کتاب توضیح داده‌ایم، استاد مغلطه است. جمهوری اسلامی که با حضور پررنگ آمریکا در منطقه مواجه است‌ــ و یکی از نیروهای نیابتی‌اش، حماس، در آستانه از دست دادن قدرت است‌ــ هیچ علاقه‌ای ندارد وارد درگیری مستقیم شود. سوال مهم‌تر این است که آیا اسرائیل پاسخ حمایت جمهوری اسلامی از حماس، و استفاده‌اش از حزب‌الله و حوثی‌های یمن برای حمله به اسرائیل را خواهد داد و چگونه؟