دولت اوباما به ارتش دستور داد برای واکنش برنامه‌های مناسبی آماده کند، اما در پاسخ به حملات گروه‌های شبه‌نظامی دستور مستقیم حمله نداد، زیرا تعداد حملاتی که آن زمان نیروهای آمریکایی را تهدید می‌کرد، محدود بود. افزون بر آن، تهران که داعش را تهدیدی مستقیم می‌دانست، می‌کوشید از رفتن به سمت رویارویی گسترده با آمریکا پرهیز کند.

اما دولت ترامپ از نظر سیاسی موضع قاطعی در برابر ایران اتخاذ کرد و به حملات شبه‌نظامیان جدی‌تر پاسخ داد که به کشته شدن شمار زیادی از فرماندهان سپاه پاسداران از جمله قاسم سلیمانی، فرمانده پیشین سپاه قدس، منجر شد. با این حال اعتراض‌های مخالفان داخلی او، ایالات متحده را از اجرای برخی دیگر از اقدام‌های ترامپ برای مقابله با شبه‌نظامیان تحت حمایت ایران بازداشت.

در نگاه کلی، واکنش نظامی در برخورد با گروه‌های شبه‌نظامی وابسته به رژیم ایران در منطقه در دوره ریاست‌جمهوری ترامپ بهتر بود؛ با این حال، طرح هدف قرار دادن فرماندهان سپاه پاسداران در داخل خاک ایران، حتی در دولت ترامپ هم روی میز باقی ماند و عملی نشد.

در دوره ریاست‌جمهوری بایدن، به‌ویژه زمانی که مذاکرات ادامه داشت، اجرای قوانین شرکت در جنگ به حداقل تنزل یافت و زمینه را برای پیشبرد ابتکارعمل تهران و کاهش توانایی واشنگتن برای بازدارندگی رژیم ایران فراهم کرد.

عوامل ناتوانی واشنگتن

از تبلیغات محور ایران چنین برمی‌آید که تهران و متحدانش با هوشمندی راهبردی، سلاح‌های پیشرفته و رویکرد ایدئولوژیکشان توانسته‌اند موازنه قدرت جدیدی را به منطقه تحمیل کنند. آن‌ها سعی دارند حامیانشان را متقاعد کنند که می‌توانند آمریکا را شکست دهند و به عقب‌نشینی از منطقه وادار کنند.

شکی نیست که این‌ها تبلیغات واهی و هذیان‌های سیاسی‌اند که واقعیت عینی ندارند؛ زیرا اگر ایالات متحده برای مبارزه با گروه‌های شبه‌نظامی مصمم شود، با توجه به قدرت نظامی برتر آن در جهان، فناوری پیشرفته و قابلیت‌های لجستیکی نامحدودی که دارد، می‌تواند بساط شبه‌نظامیان وابسته به ایران در هلال حاصل‌خیز را برای همیشه برچیند.

اگر واشنگتن تصمیم بگیرد با استفاده از توانایی‌های جنگی‌اش حمله‌ای علیه نیروهای «محور مقاومت» در سوریه و عراق و علیه حزب‌الله لبنان به راه‌ اندازد، این «مستعمرات سه‌گانه» [ایران] در سراشیبی سقوط خواهند افتاد. اما آنچه بسیاری در منطقه آن را درک نمی‌کنند این است که سلاح منحصر‌به‌فردی که ایران علیه آمریکا در دست دارد، اینجا در شرق نیست؛ بلکه لابی قدرتمندی است که در تاروپود نهادهای تصمیم‌گیرنده آمریکا ریشه دوانده است.

این نیروی فشار که قدرت آن را توافق هسته‌ای تامین می‌کند، چیزی است که دولت آمریکا را از اتخاذ هرگونه تصمیم جدی علیه ایران باز می‌دارد و این «پول سیاسی» کشنده‌ترین و قدیمی‌ترین سلاحی است که در طول تاریخ از آن استفاده شده است.