بروس جونز، تحلیلگر انستیتوی بروکینگز که تاکنون مطالب زیادی در خصوص اهمیت کابل های زیر دریا به رشته تحریر درآورده در این باره گفت: «فکر نمی کنم زرادخانه حوثی ها بتواند خطری را متوجه کابل های زیر دریا نماید... اگر شما بخواهید به این چیزها آسیب بزنید، باید به زیر دریا بروید.»

اما حوثی ها تحت حمایت ایران قرار دارند و از سوی آنها تجهیز می شوند. به گفته جونز، حتی اگر حوثی ها خودشان چنین توانمندی ای در اختیار نداشته باشند، ایران می تواند داستان را تغییر دهد، به ویژه که تنش ها بین آمریکا و ایران در حال افزایش است.

وی در ادامه افزود: «حال سوال این است که آیا ایرانی ها توانایی این کار را دارند و آیا تهران چنین گامی بر می دارد؟ من فکر می کنم باید منتظر ماند و دید که آیا تنش بیش از این بالا می رود و ایران و آمریکا به یک رویارویی سخت می رسند... در آن صورت می توانید این سوال را بپرسید که آیا ایرانی ها این توانمندی را دارند یا نه.»

معمولا روش های نه چندان پیچیده ای برای آسیب زدن به کابل های زیر دریا به ویژه در مناطقی که آب عمق کمتری دارد وجود دارند. به گفته استرانگ، حدود دو سوم از کل حوادث مربوط به آسیب دیدن کابل ها شامل حوادث انسانی است که از صید ترال و کشیده شدن لنگر کشتی ها در کف دریا ناشی می شود. کارشناسان معتقدند حوثی ها می توانند با استفاده از این روش ها حداقل به بخشی از کابل ها آسیب بزنند. معمولا تعمیر این کابل ها چندان دشوار نیست و آمریکا و دیگر کشورها کشتی هایی برای تعمیر کابل ها در مناطق مختلف مستقر می کنند، اما به دلیل حضور حوثی ها در دریای سرخ، اعزام اکیپ هایی به منطقه جهت تعمیر کابل ها که معمولا چند روز به طور می انجامد کار ساده ای نیست.

استرانگ تصریح کرد: «یک کابل به خودی خود بسیار آسیب پذیر است، اما به طور کلی سیستم بسیار انعطاف پذیر طراحی شده است... قطع کامل ارتباط مخابراتی یک کشور کاری بسیار دشوار است و مستلزم یک حمله بسیار پیچیده و هماهنگ است به نحوی که تمام زیرساخت های ارتباطی را هم زمان با هم از کار بیاندازد.»

سال گذشته و به دنبال حمله به خط لوله نورد استریم، ناتو واحد جدیدی برای هماهنگی جهت حفاظت از زیرساخت های مهم زیر دریا ایجاد کرد. تحلیلگران دریانوردی حفاظت از این دارایی ها را به عنوان یک ماموریت بسیار حیاتی برای نیروی دریایی کشورهای عضو به ویژه در آب های پر زیرساخت اروپا تلقی می کنند.

مرکز مطالعات استراتژیک لاهه اخیرا گزارش جدیدی منتشر کرده که در آن بر اهمیت رو به افزایش توسعه زیردریایی های بدون سرنشین برای نظارت بر زیرساخت های مستقر در بستر دریا برای نیروی دریایی کشورهای اروپایی تاکید کرده و این نکته را خاطر نشان می سازد که نیروی دریایی این کشورها باید حمایت از برخی مناطق مهم «دسترسی» به اروپا از جمله دریای سرخ را در اولویت خود قرار دهند. این گزارش خاطر نشان می سازد: «عملیات حفاظت از این زیرساخت ها به شکل قابل توجهی تحول یافته است... حفاظت از زیرساخت ها اکنون به بخشی از بازی تبدیل شده است.»

هرچند بخش عمده تمرکز این عملیات های جدید تاکنون متوجه خطوط بسیار آسیب پذیر انرژی بوده که به ویژه پس از حمله به خط لوله نورد استریم و سایر حوادث مشابه پررنگ شده است، اما به گفته جونز، تار و پودهای اصلی و نقاط ضعف احتمالی موجود در دنیای بستر دریا خطوط ارتباطی هستند. «برای من، چیزی که کاملا روشن است این است که کابل های انتقال دهنده ارتباطات مالی مهمترین شبکه جهانی شدن مراودات بین المللی هستند و در عین حال آسیب پذیرترین شبکه موجود به شمار می روند.»