بعد چه شد؟

پلیس امنیت فرودگاه به سراغ هواپیما رفت و مدتی سرنشینانش را نگه داشت. بعد از حدود هفت ساعت مشخصات تمام سرنشینان مستند می‌شود، کمی بعد از ده شب به وقت محلی. شب از نیمه می‌گذرد و اوایل بامداد نهادهای امنیتی گزارش واقعه را دریافت می‌کنند. کاپیتان قاسمی و همراهانش هم به هتل قبلی برمی‌گردند. هنوز اوضاع آرام به نظر می‌رسد و امید است که روز بعد این «سوء تفاهم» برطرف ‌شود.

پنج‌شنبه ۱۹ خرداد

آنها هتلشان را عوض می‌کنند. ونزوئلایی‌ها گذرنامه‌هایشان را پس می‌گیرند چون به دلیل عضویت ونزوئلا در پیمان منطقه‌ای آمریکای جنوبی برای ورود به آرژانتین به ویزا نیاز ندارند. گذرنامه ایرانی‌ها را پس نمی‌دهند اما به آنها می‌گویند اگر بلیت یک هواپیمای مسافری را تهیه کنند، هنگام خروج گذرنامه‌هایشان فورا به آنها برگردانده می‌شود و بی‌قیدوشرط آزادند که هر جا خواستند بروند، اما هواپیما فعلا باید بماند.

جمعه ۲۰ خرداد:

به هر دلیل آنها نمی‌روند. اما حرف و حدیث‌ها شروع شده و خراردو میلمن، نماینده یکی از احزاب مخالف در مجلس آرژانتین، در توئیتی درباره «رفتار غیرعادی» این هواپیما پرسید چرا با فرستنده-گیرنده (کورسپوندر) خاموش از کوردوبا به بوئنوس آیرس و به اصطلاح با چراغ خاموش در فضای هوایی آرژانتین پرواز کرده است. توجه رسانه‌ها هم جلب می‌شود و قصور و بی‌خبری نهادهای امنیتی مطرح می‌شود.

دولت و نهادهای دیگر ناچار به اقدام و واکنش می‌شوند. دولت از اینکه همه چیز کاملا بررسی شده و هیچ موردی پیدا نشده به سمت اینکه «تحقیق بیشتری می‌کنیم» حرکت می‌کند. بعد می‌گویند شمار خدمه کمتر از تعداد واقعی آنها اعلام شده بوده است. آقای میلمن بعنوان نماینده مجلس به رسانه‌ها کمک می‌کند با استفاده از قانون آزادی اطلاعات مدارکی به دست آورند. خود رسانه‌ها هم شروع به انتشار اطلاعات بیشتری می‌کنند.

شنبه ۲۱ خرداد:

شکایتی رسمی از نهادهای امنیتی و گمرکی آرژانتین به دادستانی تحویل می‌شود و آقای میلمن و یک نماینده دیگر، یک ائتلاف سیاسی (همه باهم برای تغییر) و اتحادیه نمایندگی اسرائیلی‌های آرژانتین پیگیر آن می‌شوند.

موضوع شکایت چه بود؟

اینکه چرا این همه علائم هشدار نادیده گرفته شده، «نقض مقررات»، خاموش بودن فرستنده-گیرنده، شمار غیرعادی تعداد خدمه برای یک پرواز باری، تعلق هواپیما به ماهان ایر که وابسته به نیروی قدس سپاه پاسداران دانسته می‌شود، تحریم بودن شرکت هوایی ملی ونزوئلا و مشخصا از احمد وحیدی (وزیر کشور در دولت ابراهیم رئیسی) نام برده می‌شود که به عنوان «مغز متفکر» انفجار سال ۱۹۹۴ در مرکز یهودیان در آرژانتین در فهرست تحت تعقیب پلیس بین‌الملل است و از فرماندهان نیروی قدس سپاه بوده است.

شاکیان به این نکته اشاره می‌کنند که مشکل در محموله نیست، در خود هواپیما و سرنشینانش است.

یکشنبه ۲۲ خرداد:

موضوع به دعوای سیاسی حاد بین دولت و احزاب مخالف در آرژانتین تبدیل می‌شود. رسانه‌ها از سردرگمی و اخبار اندک و متناقض و شفاف نبودن نهادهای رسمی شکایت می‌کنند اما اطلاعات بیشتری منتشر می‌شود.

دیمین پَچر در روزنامه سراسری عبری زبان اسرائیل، هیوم، عکس سه نفر از ایرانیان را منتشر می‌کند.

دوشنبه ۲۳ خرداد:

رسانه‌های آرژانتین نام هر پنج ایرانی را فاش می‌کنند. سروصداها بالا می‌گیرد و هیاهو به اوج می‌رسد. آقای میلمن بسیار فعال است و می‌گوید هواپیما پیش از مکزیک از بلاروس پرواز کرده و با ورود به فضای هوایی لهستان، شناسه‌هایش را تغییر داده است. دیگر نمی‌شد با چراغ خاموش حرکت کرد.

کاپیتان غلامرضا قاسمی کیست؟

وقتی توجه مقام‌های امنیتی آرژانتین به ارتباط (به دو روایت: سابق یا فعلی) هواپیما با ماهان ایر جلب شد طبیعتا یک نام بیشتر به قول خودشان «جالب» بود: خلبان هواپیما، که هم‌نام مدیر عامل شرکت فارس ایر قشم است.

این دو نام تا همین چند سال پیش جز برای اهل فن شناخته شده نبودند. نام اول وقتی مطرح شد که دفتر اموال خارجی وزارت دارایی آمریکا چهارم بهمن ۱۳۹۷ تحریم‌هایی جدید اعلام کرد. بجز لشکرهای «فاطمیون (افغان‌ها) و زینبیون (پاکستانی‌ها)» که در استخدام نیروی قدس سپاه بودند و در سوریه می‌جنگیدند، فارس ایر قشم هم تحریم شد چون «متعلق به و در اداره ماهان ایر» است که در فعالیت‌های نیروی قدس «نقش اساسی» بازی می‌کند. دو بوئینگ این شرکت هم تحریم شد (نه بویینگ فعلی) اما از فردی در این باره نام برده نشد.

وزارت دارایی آمریکا در باره فارس قشم ایر چه گفت؟

به گفته آمریکا، این شرکت ابتدا بین ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۳ تجاری بوده، بعد فعالیتش متوقف و از سال ۲۰۱۷ از سر گرفته می‌شود و مرتب به دمشق پرواز می‌کند و پول و سلاح می‌برد و تمام رده‌های مدیریتی‌اش افراد ماهان ایر هستند.

هر چند با جستجو می‌شد به نام مدیران ارشد این شرکت رسید اما نام غلامرضا قاسمی را چند ماه بعد آمدنیوز مطرح کرد که نوشت پس از تحریم، مدیر عامل ماهان ایر که «از یاران نزدیک قاسم سلیمانی» است، «با هم‌فکری حمیدرضا پهلوانی و غلامرضا قاسمی (طراح و مغز متفکر ارسال مهمات به کشورهای در حال جنگ)، شرکت ورشکسته‌ هواپیمایی فارس ایر قشم را با دو فروند هواپیمای ۷۴۷ باری تجهیز کردند. این هواپیماها پوشش خوبی بودند که با همکاری جمبوجت‌های بازسازی شده ارتش، کار انتقال بار و مهمات را به کشورهای هدف انجام دهند.»

به گزارش آمدنیوز، «شرکت فارس ایر قشم که زیر مجموعه هواپیمایی ماهان و دفتر فعلی آن در پشت برج ماهان مستقر است، به‌ صورت آزمایشی با مسئولیت حمیدرضا پهلوانی (رئیس هیئت مدیره) و غلامرضا قاسمی، مستقیما عملیات ارسال مهمات را به همراه عده‌ای از پرسنل بازنشسته نیروی هوایی سپاه کنترل می‌کند».

رسانه‌های آرژانتین چه می‌گویند؟

رسانه‌های آرژانتین هم درباره غلامرضا قاسمی تحقیقات خود را کرده‌اند. وزیر اطلاعات و امنیت آرژانتین هم حرف‌هایی زده است: خلبان ممکن است «از بستگان وزیر کشور ایران باشد که نامش با یکی از اعضای سپاه پاسداران شباهت دارد و از مدیران یک شرکت مرتبط با نیروی قدس است.»

رئیس سازمان اطلاعات پاراگوئه روز جمعه گفت غلامرضا قاسمی، از خدمه هواپیمای توقیف شده ونزوئلایی در بوینس‌آیرس، عضو نیروی قدس سپاه پاسداران است.

«اگر از من بپرسید آیا او همان فرد است یا نه، نمی‌دانم. اسمش تطبیق می‌کند. بقیه تحلیلی است که ما و اداره اتباع خارجی (وابسته به وزارت کشور) با هم انجام می‌دهیم و البته پلیس امنیتی فرودگاه هم همین کار را می‌کند.»

درز این نکته که اداره اتباع خارجی فردی را که در آرژانتین است ده سال جوانتر از مدیرعامل فارس ایر قشم یافته، باعث سروصدای بیشتری شد هرچند که اصالت گذرنامه تایید شد. آیا او را با هم‌فامیلی‌اش، مدیرعامل قشم ایر که شش سال جوانتر است، اشتباه گرفتند؟ قشم ایر و فارس ایر قشم دو شرکت مختلفند.

در واقع نهادهای امنیتی آرژانتین هم در حال تحقیق و درخواست اطلاعات درباره کاپیتان قاسمی هستند.

به گزارش رسانه‌های آرژانتین، او قبلا مدیرعامل نفت ایر بوده که بعد به هواپیمایی کارون تغییر نام داده است. از یک گزارش اطلاعاتی پاراگوئه نقل شد که او «مدیرعامل ماهان است و برادر شهید.» مورد اول نمی‌تواند درست باشد (مگر اینکه اعلام‌نشده باشد). در مورد دوم نمی‌توان اظهار نظری کرد.

ماجرای پاراگوئه چیست؟

غیر از ایران، آرژانتین و ونزوئلا، پاراگوئه هم از این ماجرا مصون نمانده و فعلا دو مقام مسئول که به این هواپیما مجوز فرود داده‌اند برکنار شده‌اند. وزیر کشورشان گفته بایست بهتر از این عمل می‌شده است.

قضیه این است که این هواپیما ۲۳ اردیبهشت امسال در فرودگاه خوآرانی نزدیک شهر اِسته پاراگوئه فرود می‌آید. فرودگاه در منطقه موسوم به «مثلث مرزی»، بین پاراگوئه، آرژانتین و برزیل واقع است. اینجا به خصوص از نظر فعالیت حزب‌الله لبنان منطقه «پرخطر» تلقی می‌شود و از سال ۲۰۰۶ در فهرست تحریم آمریکاست. پاراگوئه جمعیت قابل توجه عرب‌ از جمله لبنانی‌تبار دارد.

هواپیما هفتاد تن سیگارت مارک ایبیسا بار می‌زند به ارزش ۷۷۵ هزار دلار. سه روز بعد به جزیره اروبا می‌رود. رئیس سازمان هواپیمایی پاراگوئه گفت تعداد خدمه زیادتر از معمول بوده که شش یا هفت نفر است، ۱۱ ونزوئلایی و هفت ایرانی، اما "ما نمی‌توانیم مداخله کنیم، آنها خودشان را خدمه پرواز اعلام می‌کنند و دلایل خودشان را می‌آورند".

با این حال او تاکید کرد که آنها فقط از فرودگاه به هتل رفته‌اند.

تعداد زیاد خدمه شاید وقتی به این ابهام اضافه شد که هفتاد تن سیگار برای جزیره کوچک تقریبا ۱۲۰ هزار نفری کارائیب کمی زیاد به نظر می‌رسد. این‌ها پاراگوئه را به فکر تحقیق انداخت، حال یا بقولی در بدو ورود یا بعد از خروج. تایید شده که آمریکا به آنها گفته که «همه خدمه یا بعضی از آنها به نیروی قدس مرتبطند.»

گویا خریدار و فروشنده سیگارها دو شرکت بوده‌اند در نهایت متعلق به یک گروه تجاری که رئیس جمهور سابق پاراگوئه از مالکان آنهاست. تخلفی متوجه آنها نیست فقط ظاهرا برای حمل بارشان انتخابی نامناسب کرده بودند هرچند که هواپیما مجوزهای ترابری تجاری را داشته است.

آیا ونزوئلایی مهمی در هواپیما بوده؟

به گزارش رسانه‌های آرژانتین، کورنلیو آنتونیو تروخیلو کَندور، از افسران نظامی بود که در کودتای ناموفق سال۱۹۹۲ شرکت داشت. چاوز آن موقع در زندان بود، هشت ماه قبل تلاشش برای کودتا و به قدرت رساندن رافائل کالدرا شکست خورده بود. این دو کودتای ناموفق کارلوس آندرس پرس را سرنگون نکردند اما نام چاوز را بسیار سرزبان‌ها انداختند. کارلوس پرس دو سال بعد انتخابات را به کالدرا باخت و او هم چاوز را آزاد کرد. چاوز پنج سال بعد انتخابات را برد و رئیس جمهور شد.

تروخیلو کندور در دوران چاوز ترقی کرد و به درجه سرهنگ دومی رسید. در سال ۲۰۰۶ مدیرکل امنیت هوایی ونزوئلا شد. این خلبان که تجربه بیش از ۱۶ هزار ساعت پرواز دارد، تا پارسال مدیر عملیات کانویاسا، هواپیمایی ملی ونزوئلا بود.