نیکا
تو نازنین این سرزمینی
دختر دلبند این آب و خاک
اینان که دانش هستی تو را نیاموخته‌اند
روی و موی و آوای‌‌‌ات را برنمی‌تابند
و به پایکوبی‌ات لشگر می‌کشند
در شهر نیاکان تو، اینجا، چه می‌کنند؟
*
تو دختر بودنی نیکا
دختر زیستن
دختر تپش‌ها و رویش‌ها
پاره‌ای از آب و هوای این بوم و بر
زامبی‌های‌‌اند که باید
گورهای‌‌شان را
از قلمروی زندگی‌ گم کنند
*
امروز می‌خواستم نیکا را
در پیشگاهِ ماه
در آرامستان قهرمانان شعرم به خاک بسپارم
اما دختر
سرخوش از جوش و خروش بالیدن است
سرخوش از بهاران آینده
و بازیگوشانه
از خواندن و خندیدن
از رقصیدن دست نمی‌کشد

رضا فرمند