پس از دیدار وزرای دفاع اسرائیل و ایالات متحده آمریکا، حملات اسرائیل به مواضع جمهوری اسلامی در سوریه و لبنان شدت گرفته است و میتواند نشانهای از موافقت آمریکا برای شروع جنگ اسرائیل با حزبالله باشد
کاملیا انتخابی فرد - ایندیپندنت فارسی
در آخرین روز تعطیلات نوروز ۱۴۰۳، در حالی که جمهوری اسلامی با تمام قوا مشغول ایجاد ممانعت برای برگزاری مراسم سیزدهبدر بود، جتهای جنگنده اسرائیل ساختمان کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق را با خاک یکسان کردند.
یگان ویژه و ماموران با داغ و درفش مقابل پارکها ایستاده بودند که مردم جشن و شادی برگزار نکنند، اما در نهایت این عزای کشته شدن فرماندهان ارشد نیروی قدس سپاه پاسداران، محمدرضا زاهدی و معاونش محمدهادی حاجیرحیمی و پنج نظامی دیگر بود که روز خودشان را عزا کرد.
اسرائیل بارها فرماندهان سپاه و یا پایگاههای جمهوری اسلامی در سوریه و لبنان را هدف قرار داده بود. اما تفاوت این حمله با عملیات گذشته، حمله به یک ساختمان دیپلماتیک در کشور میزبان بوده که ناقض کنوانسیون وین پیرامون روابط دیپلماتیک است.
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
به مفهوم سادهتر، حمله اسرائیل به بخش کنسولی سفارت جمهوری اسلامی ایران، میتواند به معنی حمله به خاک ایران باشد و مسئولیت آن به عهده کشور میزبان یعنی سوریه خواهد بود. اما به چه دلیل در ساختمانی که استفاده از آن تعریف مشخصی دارد و بایستی غیرنظامی باشد، فرماندهان سپاه که یک نهاد نظامی است حضور داشتند؟
اسرائیل بارها گفته است که شکست حماس به معنای از بین بردن همه تهدیدهای گروههای شبهنظامی و وابسته به جمهوری اسلامی علیه اسرائیل نیست.
از زمان شروع جنگ در غزه، جسته و گریخته شاهد درگیری حزبالله با اسرائیل نیز بودهایم.
حملات حزبالله در حمایت از حماس محدود به اسرائیل و در سطحی کنترل شده نگاه داشته شد تا از شروع یک جنگ تمام عیار با اسرائیل پرهیز شود.
جمهوری اسلامی میداند که هدف اسرائیل کشاندن پای آنها به جنگ است و از این رو بعید میدانم که به غیر از واکنش غیرمستقیم دستنشاندگان و ایادی منطقهای خود به حمله روز سیزدهم فروردین واکنش دیگری نشان دهند.
با نگاهی به تحولات یک هفته گذشته در منطقه به خصوص در سوریه و لبنان، میتوان تصویر شفافتری از چگونگی حمله سیزدهم فرودین به بخش کنسولی سفارت جمهوری اسلامی در دمشق داشته باشیم.
در کمتر از یک هفته نزدیک به ۵۰ نفر از کارگزاران جمهوری اسلامی در سوریه کشته شدهاند.
پنجشنبه، انبار موشک حزبالله در جنوب حلب هدف قرار گرفت که در این حمله ۳۶ نفر کشته شدند و یکروز پیش از آن، در حملهای به شرق سوریه در دیرالزور، ۱۳ نفر از جمله یک فرمانده ارشد سپاه کشته شدند.
حملاتی که پس از دیدار وزاری دفاع اسرائیل و ایالات متحده آمریکا شدت گرفته است و میتواند نشانهای از موافقت آمریکا برای شروع جنگ اسرائیل با حزبالله باشد.
با وجود ابراز نگرانی آمریکا از حمله نظامی اسرائیل به رفح در جنوب نوار غزه، روز جمعه خبرگزاریهای بینالمللی اعلام کردند که دولت بایدن مجوز انتقال میلیاردها دلار بمب چند صدکیلویی و جت جنگنده را به اسرائیل صادر کرده است.
تسلیحاتی پشرفته و انبوه که به نظر نمیرسد اسرائیل برای حمله به رفح به آنها نیازی داشته باشد. آیا این تسلیحات نه برای جنگ در غزه بلکه برای حمله به حزبالله لبنان فرستاده شده است؟
نخست وزیر اسرائیل در جنگ با حزبالله و جمهوری اسلامی دو هدف را تعقیب میکند. اسرائیل با پشتیبانی آمریکا، یکبار برای همیشه تهدیدات جمهوری اسلامی را که از طریق گروههای شبهنظامی و در مرزهای این کشور موجودیت و امنیت آنها را تهدید میکند از بین میبرد. همچنین نتانیاهو در مقابل افکار عمومی مردم اسرائیل که خواستار کنارهگیری او از قدرت هستند، توجیه قابل قبولی برای ادامه جنگ و ماندن در قدرت خواهد داشت.
اسرائیل به جز لبنان و غزه، با سوریه نیز مرز مشترک دارد؛ مکانی که پاتوق اصلی نیروهای سپاه پاسداران است.
در ماههای گذشته میزان تلفات نیروهای سپاه پاسداران در سوریه، بیش از پیش شدت گرفته است. حملات دقیق و حساب شده اسرائیل به خانههای فرماندهان سپاه و یا محل تجمع و ملاقات آنها با یکدیگر، خبر از یک شکاف اطلاعاتی امنیتی در سوریه میدهد.
تکرار این حملات و افزوده شدن به تعداد قربانیان ایرانی ساکن در سوریه و یا نیروهای وابسته به آنان، سوریه را به تدریج تبدیل به منطقهای پرخطر و غیرقابل اعتماد تبدیل کرده است.
بشار اسد به نشست رهبران اتحادیه کشورهای عرب دعوت شده است و کم کم در پی عادی کردن روابط خود با اعراب و جهان غرب است. ایرانیها باید از سوریه بیرون بروند و استمرار حملات اسرائیل و بیثباتی امنیتی برای نیروهای سپاه، باعث میشود که با کمترین هزینه، آنها آرام آرام از سوریه بیرون بروند.
سیزده فرودین ماه ۱۴۰۳ در حالی به سر میرسد که به نظر میرسد سال در پیش رو، سالی نه چندان آسان برای جمهوری اسلامی خواهد بود.
سالی که نکوست از بهارش پیداست...
