دهه ی هشتاد بود و زمانی که امریکا موضوع «جنگ ستارگان» را در زمان پرزیدنت ریگان پیش کشید و شورویِ از داخل مضمحل شده را وارد تاخت و تازی کرد که سرانجامی جز شکست نداشت.
امریکا و جهان غرب با شوروی مثل گربه ای که با موش بازی می کند بازی کردند و خود را از این موشِ «مهیب» ترسان نشان دادند و البته روس ها ترسناک هم بودند و توانایی های نظامی خوبی داشتند که در جریان کوبا و پرزیدنت کندی سعی کردند گوشه ای از این قدرت را نشان دهند اما جهان غرب با زیرکی و صبر هفتاد ساله، کاری کرد که شوروی از درون از هم بپاشد و بدون جنگ و درگیری نظامی که می توانست مورد انتقاد «بشر دوستان جهان» قرار گیرد و دست جهان خوار واقعی که روس ها بودند را برای پیش برد اهداف شان مثل ویتنام باز بگذارد از نقشه جهان حذف شود.
تاکتیک ترصد فعال که در میان اهل تاریخ، جنگ سرد نام گرفت اگر چه برای جهان غرب تاکتیک مناسبی بود که می توانستند حتی در این دوران با دشمن معاملات تجاری کنند، اما برای مردمی که در بلوک شرق و در زندان کشورهای کمونیستی زندگی می کردند بسیار زجر آور بود و زندگی چند نسل را تباه کرد.
اما بلوک شرق در این وضع و اوضاع چه می کرد؟
امریکا،،، شوروی و اقمارش را مثل غولی بی شاخ و دم نشان می داد که می تواند هر کاری بکند و دنیا را به آتش بکشد و روس ها و نوچه هایشان هم به این ترسیدن های غرب دلخوش بودند غافل از این که اگر جنگی جهانی در بگیرد، آن ها قطعا و در نهایت شکست خواهند خورد.
تهدید جنگ ستارگان که به میان آمد، من آبونه ی مجله آکادمی علوم مسکو بودم که به صورت فصلی به شکل کتابی چهار صد پانصد صفحه ای به زبان های مختلف بیرون می آمد و استراتژی روس ها را از علم گرفته تا نظامی گری تئوریزه می کرد.
در یکی از شماره های این مجله ژنرالی مطلبی نوشته بود تهدید آمیز که در صورت وقوع جنگ ستارگان ما جنگ افزارهایی در اختیار داریم که اگر به کار گرفته شود، امریکا نابود خواهد شد.
این تهدید چنان قرص و محکم بود که خواننده ای مثل من تصور می کرد شاید چنین سلاح وحشتناکی در اختیار روس ها باشد و قطعا جهان غرب مرعوب آن خواهد شد. اما امریکا و غرب به موازات جنگ ستارگان در مدار زمین، بر روی خودِ زمین مشغول ساختن سلاحی مهیب تر بودند که خیلی کوچک بود و روس ها را هم همان شکست داد:
میکروچیپ هایی که در رایانه ها به کار می رفت!
روس ها در این نقطه بود که سپر انداختند و کشورشان که بنیادش از داخل پوسیده بود شروع به فرو ریختن کرد و به یک باره بر سر افکار و ایدئولوژی شان خراب شد.
آن ژنرال و تهدیدش هم به گورستان تاریخ پیوستند.
امروز می بینیم که روس ها حتی توان مقابله با اوکراینی ها را هم ندارند و ابر قدرت سابق جهان از جمهوری نکبت پهپاد وارد می کند!
دومین تهدید که آن هم خالی بندی از آب در آمد، تهدید صدام و وزیر تبلیغات دلقک اش سعید صحاف بود که به امریکایی ها با لبخند می گفتند «شما پات رو بذار عراق ما نشون ات میدیم!» و در اول کار هم یک درجه دار دختر سیاه پوست امریکایی را اسیر گرفتند و فیلم او را که به شدت ترسیده بود در دنیا نشان دادند که «اگر پا به خاک عراق بگذارید شما را هم مثل این دختر می گیریم و خدا می داند چه بلایی بر سرتان می آوریم».
چند هفته بعد که امریکایی ها به دروازه ی بغداد رسیدند و سی ان ان مثل مسابقه ی فوتبال، پیشروی امریکایی ها را پخش مستقیم می کرد، صحاف با خنده می گفت: «کی؟ چی؟ کجا؟ امریکایی در خاک ما؟! ابدا!».
چند روز بعد مجسمه ی حلبی صدام را به زیر کشیدند و صحاف منتظر ماند تا امریکایی ها بیایند او را بگیرند اما امریکایی ها او را برای دستگیر کردن قابل ندانستند و به حال خود رها بود تا نمی دانم پادشاه کدام کشور عربی یک هواپیما فرستاد او را از عراق بیرون بردند.
ما تهدیدها و لبخندهایی مثل لبخند ابلهانه ی ژنرال هوا فضای ایران «سردار حاجی زاده» را در تاریخ خوانده بودیم و مواردی مثل موارد بالا را خودمان به چشم دیدیم.
بر اساس تجربه می توانم بگویم این رجزخوانی ها ممکن است آدم را به شک وادارد که نکند اسلامی ها واقعا چیزی در چنته داشته باشند و بخواهند آن را روو کنند اما من با چیزهایی که در دوران جنگ با عراق دیده ام مطمئن هستم که از این امامزاده معجزی جز فریب و دروغ و دروغ های بزرگ سر نمی زند و حالا باید منتظر شویم انتقام سخت آقایان را از اسراییل به چشم ببینیم!
عامل اصلی سقوط نظام، از دید من
قتل بخاطر نرفتن به مراسم حکومتی روز قدس
