شهاب الدین حائری شیرازی
اگر بخواهیم واقع بینانه نظر دهیم که اسرائیل چه واکنشی به حمله موشکی پهپادی ۲۶ فروردین نشان خواهد داد کافیست خودمان را جای آنها بگذاریم.
یک قدرت اتمی با حمایت تقریبا همه کشورهای غربی از جانب کشوری که از بین رفتن اسرائیل را در رأس سیاستهایش قرار داده و انصافا هر کاری برای عملی شدن این آرمان می توانسته انجام داده مورد تجاوز، البته تجاوزی از نوع تلافی جویانه قرار گرفته.
خوب، اگر اسرائیل دو دو تا چهارتا کند که بالاخره این مسئله تلاش ایران برای نابودی ما بایست یک جایی ختم شود و چه زمانی بهتر از الان که از نظر اقتصادی و سیاسی و اجتماعی و بین المللی، ایران یعنی کشور متخاصم، در ضعف بی‌سابقه است، به نظر شما فکر ناپخته ای کرده اگر در اثر این دو دوتا چهارتا حمله ما را، جواب سخت دهد؟ و بگوید تهش اگر تنگ شد قافیه، بالاخره از الگوی امریکا در هیروشیما استفاده می کنیم.
به نظرم الان دقیقا آخرین فرصت است برای تغییر در سیاست خارجی.
سیاست خارجی ایران بسیار غیرواقع‌بیناته و چپ است.
این سیاست خارجی نه در نابودی اسرائیل‌اش و نه در غرب ستیزی، نسبتی نه با عقل دارد و نه شرع.
یک لجاجت عمیق و ویرانگر است از قبیل تعصبهای جاهلی و حرف مرد یکیه.
قبلا در متن های متعدد و در مناطره گفتم و نوشتم مادرِ همه مشکلات این مملکت سیاست خارجی است.
حال همین سیاست خارجی در حال نابود کردن مملکت و مردم و نظام است.
تا حالا با تحریم و انزوای بین المللی رمق‌مان را کشید، حالا با یک جنگ عجیب و غریب که تهش واقعا معلوم نیست.
در همین زمینه:
کدام جنگ؟
یدالله کریمی پور
در کدام دائرةالمعارف جنگ به درگیری هوایی و پرتاب موشک اطلاق شده است؟! اگر چنین تعریف و تعبیری درست بود، مدت هاست بین لبنان- اسرائیل، حوثی ها- اسراییل، الحشد الشعبی- اسرائیل، جنگ در جریان بوده است.جدا از پرتاب دهها پهپاد و شلیک بیش از ۱۰۰ موشک و جدای از میزان واقعی خسارت که اسرائیل آن را در حد صفر اعلام کرده( به گفته تل آویو هیچ زیرساخت و یا نقطه حساسی هدف قرار نگرفت)، جنگی بین ایران- اسرائیل رخ نداده و امکان شکل گیری جنگ همه جانبه بین این دو، تقریبا صفر است. چرا؟!
دوکشور فاقد مرز مشترک زمینی بوده و بیش از ۱۲۰۰ کیلومتر فاصله دارند. بنابراین درگیری ها هواپایه خواهند بود. از سوی دیگر اگر قرار بود عزمی برای جنگ وجود داشت، حزب الله می توانست مانند جنگ ۳۳ روزه نیروهایش را وارد کند. در حالی که سید حسن نصرالله همراهی چشمگیری با حمله ایران نداشت. البته از دیدگاه ایران این مساله تمام شده است. چنان که هیات دیپلماتیک ایران در فرانسه طی اطلاعیه ای گفته است: "می توان مساله را خاتمه یافته تلقی کرد".
به نظر می رسد تا این جای کار پوتین و نتانیاهو برندگان اصلی بوده اند. پوتین اوکراین را از زیر تمرکز بیرون کشیده و نتانیاهو غزه را. به هر روی امکان تکوین جنگی تمام عیار بین ایران- اسرائیل بس اندک است. به ویژه این که حزب الله در شرایط کنونی نسبت به آن اشتیاق چندانی ندارد. ولی با تکوین جنگی همه جانبه، منطقه ای شدن آن گریزناپذیر خواهد بود. آیا اسراییل از پس هیمنه ملت های خاورمیانه بر خواهد آمد.
چند پرسش مهم در مورد عملیات ایران علیه اسرائیل
چرا انگشتان امام جمعه قطع نشد؟
