بیژن اشتری - هیچ تحلیلی درباره انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران بدون در نظر داشتن امیال، منویات، خواسته‌ها و سیاست‌گذاری‌های راهبردی آقای خامنه‌ای نمی‌تواند درست باشد.

تایید صلاحیت آقای پزشکیان عده‌ای را چنان سرمست کرده که به این نتیجه رسیده‌اند که گویا «کشتی‌بان را سیاست دیگری آمده است» و روزنه‌ها و راه‌های تازه‌ای در ساحت سیاست جمهوری اسلامی در حال گشوده شدن است و عصر خالص‌سازی به پایان رسیده است و غیره و غیره.

اما همه اینها خیال باطل است. رهبر جمهوری اسلامی هیچ ریلی را عوض نکرده و هیچ سیاست تازه‌ای اتخاذ نکرده است و در واقع چرخ بر همان پاشنه پیشین می‌چرخد و اتفاقا با قدرت تر از هر زمان دیگری. رهبر جمهوری اسلامی سیاستمداری به شدت محافظه‌کار است که ندرتا تغییر سیاست های فاحش از او سر زده است.

چینش مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری در سال گذشته را نگاه کنید، حتی به اندازه یک اپسیلیون هم نشانه‌ای از تغییر ریل، تغییر سیاست‌های کلی، در آن نمی‌بینید. ایشان هیچ دلیلی برای تغییر ریل نمی‌بیند.

اعتراض‌های عمومی خاموش شده و پول نفت کم و بیش می‌رسد و تفاهمی پنهان با آمریکا در پشت پرده برقرار است و به قول معروف هیچ مربی عاقلی ترکیب تیم برنده را عوض نمی‌کند.

سپهر سیاسی جمهوری اسلامی همان است که در همه این سال‌ها ی گذشته بوده است.

سیاست‌های تاکتیکی و راهبردی همان است که حداقل در این پانزده سال اخیر بوده است. یکی از سیاستهای راهبردی آقای خامنه‌ای کوتاه نیامدن در برابر اصلاح‌طلبان حکومتی بوده، آن چنان کوتاه نیامدنی که حتی اجازه نداده آنها از بعد از هشتاد و هشت حتی موفق به زدن یک گل (در حد راضی کردن ایشان به پایان دادن محصورین) شوند. و‌این یعنی زدن تیر خلاص به آنها.

توقع تغییر ریل داشتن از آقای خامنه‌ای، که در دنبال کردن سیاست‌هایش به شدت پیگیر و انعطاف ناپذیر است واقعا یک توقع خوش‌خیالانه و موهوم است. آقای پزشکیان گرچه انسان خوبی است اما با صحبت‌های ضعیف امشب خود نشان داد که صرفا مهره‌ای در راستای همان ریل‌گذاری های همیشگی آقای خامنه‌ای است و نه چیزی بیشتر.