این کلاغ های وحشتناک، رهبری دارند که خودش خدای «عقده» و «کمبود» است و یک دست هم بیشتر ندارد و در گوشه ای از تهران به نام «پاستور» تمرگیده و فرمان زدن و بستن دخترکان را صادر می کند. (البته الان او در هفت سوراخ قایم شده که اگر اسراییلی ها پاستور را زدند، مثلا خیط شوند و دماغ شان بسوزد غافل از این که آن ها لحظه به لحظه خبر می گیرند که او کجا قایم شده فقط حالا به هر دلیل اراده نمی کنند که او را به درک واصل کنند تا این کلاغ ها هم بروند در زیرزمین خانه هاشان بتمرگند و برای گرگ های ریش و پشمی آشپزی کنند و به امر فرزند آوری مشغول شوند.)

همین دیروز این کلاغ ها به دو دخترک ۱۴ ساله حمله کردند که اسم یکی از آن ها «نفس» بود و اسم اش مثل خودش زیبا و قشنگ بود.

خواستم به این کلاغ های متعفنِ مردارخور بگویم: این دختر قشنگی که به او حمله کردید، یک دختر ایرانی زیباست نه از جنس شما کلاغ ها و اسم اش «نفس» است نه «نکبت الشریعه». شماها از بابا ننه تان همیشه مثل سگ کتک خورده اید فکر کرده اید دخترکان ایرانی هم مثل شما هستند! نه خانم کلاغه! تو این را بدان، هر ضربه ای که به بچه های ما بزنی، این ها جمع می شود و جمع می شود تا روزی که این بچه ها سراغ شما کلاغ های مخوف بیایند و زمین را از هر چه کلاغ نفرت انگیز است پاک کنند!

افسوس که شما کلاغ ها زبان آدمیزاد حالی تان نمی شود که اگر می شد، کاسه کوزه تان را جمع می کردید می رفتید به کشورهایی که در آن ها حوثی ها و حزب اللهی ها حاکم هستند و آن جاها می فهمیدید که کلاغ هایی مثل شما نزد آن ها هم خریدار ندارد.

قصه ما به سر رسید
کلاغه ایشاللا و به امید خدا به خونه اش نخواهد رسید.