موتور پیشرفت ایران نسبت به کشورهای همپایه ی پیشین و بر اساس شاخص های هایتک خاموش مانده است. تا جایی که به استراتژی سیاست خارجی جمهوری اسلامی بر می گردد، رویکرد هفتگانه زیر منجر به خاموشی نسبی آن شده است. به اغلب احتمال تا این فرض های نادرست بر سیاست خارجی غالبند، ایران به مدار توسعه دهه سوم سده ۲۱، ورود نخواهد کرد:
۱- افول آمریکا اشتباه است
از دیدگاه شاخص های ژئواستراتژی، ایالات متحده آمریکا دستکم تا دو دهه دیگر همچنان در صدر خواهد بود؛
۲- اسرائیل نابود نخواهد شد
دستکم تا دو دهه آتی، اسراییل همچنان پابرجا مانده و بلکه توانمندتر خواهد شد؛
۳- روسیه وفادار نیست
ایران به عنوان همسایه می تواند مناسباتی خوب و بلکه سنگین با روسیه برقرار نماید، ولی ماهیت ژئواستراتژیک فدراتیو روسیه نمی تواند ایران را به عنوان متحد استراتژیک قبول کند. مهمتر آن که روسیه مکمل اقتصادی، دفاعی و امنیتی ایران نیست؛
۴- چین درگیر خود است
ایران برای جمهوری خلق چین بیشینه واحدی سیاسی در حد و اندازه های عربستان، امارات، ترکیه و اسرائیل و عراق است و نه بیشتر. نگاه و رویکرد پکن به ایران نمی تواند استراتژیک باشد. نگاه چین در سیاست خارجی منفعت طلبانه است.
۵- همسایگان مشکل گشا نیستند
حتی در صورت داشتن بهترین مناسبات با همسایگان، بازهم گره های کلان توسعه ایران باز نخواهد شد. این در حالی است که ۸ همسایه ایران اندازه مناسبات خود با جمهوری اسلامی را براساس خواست واشنگتن تعریف می کنند؛
۶-رویکرد اروپا وابسته به ناتو است
مناسبات اتحادیه اروپایی با دیگر ملت ها براساس رویکرد ناتو شکل گرفته و تعریف می شود. بنابراین جمهوری اسلامی خارج از آن قادر به برقراری روابط مستقلانه ای با ۲۷ ملت عضو این اتحادیه نخواهد بود.
۷- غیر متعهد کاریکاتور است
کشورهای عضو جنبش غیر متعهد، همکاری اسلامی، اتحادیه افریقایی و اتحادیه عرب، تشکل های فانتزی جهانی به شمار می روند.
درک این گزاره های هفتگانه، گامی فرخنده در جهت احیای بکار افتادن موتور ایران خواهد بود.
