«حسین جمشیدی»، مدیر روابط عمومی فدراسیون بدن‌سازی و پرورش‌اندام، ۱۴اردیبهشت۱۴۰۱ به رسانه‌ها در ایران گفته است: «بخش زنان برای فدراسیون بدن‌سازی از اهمیت بالایی برخوردار است. البته باتوجه به نوع پوشش زنان در این رشته، در رقابت‌های خارجی هیچ فعالیتی تاکنون در این رشته انجام نشده و از این پس نیز انجام نخواهد شد.»

این در‌حالی‌ست که پیش‌تر «عبدالمهدی نصیرزاده»، رییس فدراسیون بدن‌سازی و پرورش‌اندام ایران، تاکید کرده بود که این فدراسیون با زنانی که در رشته‌های «پرورش اندام و فیزیک» فعالیت کنند، «برخورد» خواهد کرد.

بدن‌سازی در ایران به‌طور رسمی برای زنان ممنوع اعلام نشده است، ولی آن‌ها فقط می‌توانند زیر سقف باشگاه زنان و خانه خود بدن‌سازی کنند و اجازه شرکت در مسابقات بین‌المللی در این زمینه را ندارند.

چالش مربیان زن و دختران ایرانی؛ تابوی بدن

فروغ هاشمی، مربی بدن‌سازی و قهرمان مسابقات بیکینی و مدل در تورنتو، در مسیر قهرمانی و مربی‌گری چالش‌های بسیاری داشته، ولی چون در ایران برای شرکت در مسابقه بیکینی برنامه‌ای نداشته، نشان دادن بدن‌اش برای او چالش نبوده است. این مربی بدن‌سازی و فیتنس می‌گوید‌: «چالش من شبیه چالش سایر مربیان بدن‌سازی بود که نمی‌توانستی با لباس باز برای نشان دادن تخصص خودت در شبکه‌های اجتماعی مثل اینستاگرام حضور پیدا کنی، به همین دلیل برای تبلیغ تخصص و حرفه خود دچار مشکل می‌شدم.»

هاشمی در رشته بدن‌سازی تحصیل کرد و مربی شد، ولی برای شرکت در رشته بیکینی در ایران هیچ شانسی نداشت. او می‌گوید: «بدن زن برای خود او هم تابو است؛ ما از بدن خود خجالت می‌کشیم.»

فروغ از تجربه تمرینات حرفه‌ای و قهرمانی خود در کانادا این‌طور می‌گوید: «مدت‌ها بیکینی در ساک ورزشی من می‌رفت و می‌آمد و نمی‌توانستم آن را در باشگاه بدنسازی و هنگام تمرینات بپوشم. همیشه با لباس ورزشی عکس می‌انداختم و نمی‌توانستم بدن خودم را ببینم؛ متوجه خطاهای آن نمی‌شدم. پوشیدن بیکینی خیلی سخت بود، ولی در نهایت باید این کار را انجام می‌دادم و انجام دادم.»

مامان مرسی که برنده شدی

ورزش برای کودکان و نوجوانان و به‌خصوص‌ دختران، با چالش همراه است. نبود امکانات زیاد ورزشی، مشکلات اقتصادی و کمبود فضاهای باز و راحت ورزشی برای تمرین و بازی و شمار دیگری از مشکلات.

فروغ هاشمی، مربی بدن‌سازی و قهرمان مسابقات بیکینی، با تشریح چالش‌ها و تابوهای ورزش برای دختران تاکید دارد که داشتن برنامه دقیق، تغذیه صحیح و احترام و عشق به بدن، بسیار مهم است.

او راه‌های علاقه‌مند کردن فرزندانمان به ورزش و نقش والدینی که خود ورزش می‌کنند را، بسیار مهم عنوان می‌کند و می‌گوید: «فرزند شما به شما نگاه می‌کند که چقدر سخت ورزش می‌کنید و برای او هم این کار باورپذیر و الزام‌آور می‌شود، پس با فرزند خود به باشگاه‌های ورزشی بروید، یا اگر نمی‌روید در مقابل او و با او ورزش کنید. بگذارید کودکان چالش‌های شما را ببینند.»

او سپس از تجربه خودش می‌گوید: «لذت بخش‌ترین بخش مسیر زندگی ورزشی‌ام زمانی بود که پسر ۱۱ ساله‌ام "هومهر" بعد از برنده شدن من در مسابقات بیکینی کانادا دستم را بوسید و گفت مامان مرسی که برنده شدی.»