به گفته خواننده آهنگ‌ها و ترانه‌های شناسنامه‌دار موسیقی پاپ ایران، این خانه با دشواری‌های فراوانی ساخته شد.

او می‌گوید به‌دلیل باریک بودن کوچه، کامیون امکان تردد نداشت و آن‌ها ناچار بودند درختی را قطع کنند؛ مسئولان وقت با این موضوع موافقت نکردند و آقای شماعی‌زاده از طریق آشنایی در اداره برق مجوز گرفت تا با جابه‌جایی یکی از دکل‌ها امکان ساخت خانه فراهم شود.

خانه آقای شماعی‌زاده آن‌طور که خودش در این گفت‌وگو می‌گوید متعلق به خانواده همسرش بوده و آن‌ها این خانه را به نام فرزندانشان کرده بودند.

اما خانه‌ای که چهارسال ساخت آن به طول انجامید، تنها از هفدهم اسفند ۱۳۵۶ تا بهمن ۵۷ چند روز پیش از ورود روح‌الله خمینی به ایران میزبان حسن شماعی‌زاده و خانواده‌اش بود.

آقای شماعی‌زاده سال ۱۳۷۵ در آلبوم «آخرین سوار» ترانه‌ای برای خانه‌اش سرود و با تنظیم زنده‌یاد عبدی یمینی تنظیم‌کننده سرشناس موسیقی پاپ ایران که در سقوط پرواز ۷۹۰۸ هواپیمایی کاسپین به ایروان، همراه با اعضای تیم ملی نوجوانان جودوی ایران جان سپرد، اجرا کرد.

او در این ترانه تلاش کرده تا تصویری از خانه خود و آنچه رخ داده را برای شنونده‌اش گزارش کند و شنونده را به خانه‌ای ببرد که بعد از شانزده سال اجاره‌نشینی، خواننده ترانه‌های «بعد از تو»،«اقاقی» و «اجاق» صاحبش شده بود و آن‌گونه که دلش می‌خواست آن را ساخته بود.

در این گفت‌وگو آقای شماعی‌زاده به رفت‌وآمدهای چندباره و بی‌نتیجه همسرش به تهران و جواب‌های طعنه‌آمیز حسینعلی نیری مشاور عالی رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی و عضو هیئت موسوم به «مرگ» اشاره می‌کند.

او می‌گوید که در بحبوحه جنگ ایران و عراق، ترانه‌ای به نام «صلح» با کلام همایون هشیار نژاد ساخته بود که برای اجرای آن از فتانه و الهه دعوت کرد.

این ترانه در آن زمان کام آقای نیری را چنان تلخ کرده بود که به همسر آقای شماعی زاده نهیب زده و گفته بود: «بی‌خود کرده [این ترانه را خوانده] جنگ برای ما برکت است».

حسن شماعی‌زاده در این گفت‌وگو می‌گوید که او این ماجرا را رها نمی‌کند و به آن‌هایی که او «تخریب کنندگان خانه‌اش» می‌خواند هشدار می‌دهد که اگر دست به تخریب این خانه بزنند، «آن کاری را خواهد کرد که تا به حال نکرده است».