این عضو شورای مرکزی حزب موتلفه گفت او را «پس از درخواست تجدید نظر و قطعى شدن حکم، در بهمن ١٣٩٩ به زندان اوین بردند».

آقای میرسلیم گفت «بنده برای جلوگیری از هرگونه شائبه و شبهه، در هیچ یک از مراحل بازداشت و بازجویى و محاکمه و تجدید نظر دخالتی نکردم".

چگونگی همکاری با سازمان مجاهدین

آقای میرسلیم در این مصاحبه گفت سازمان مجاهدین «با شناسایى و سوء‌استفاده از نقطه ضعف مهدى او را شکار کرده و به دام انداخته و سعى کردند از او اطلاعاتی بدست بیاورند که البته چون او فاقد هرگونه اطلاعات طبقه‌بندى شده بوده، موفقیتى جز به دام انداختن او به دست نیاوردند».

او اضافه کرد در هنگام دستگیرى او، با اطلاعاتى که مأموران امنیتى به من دادند متوجه مسائلى که او را گرفتار کرده بود شدم و فکر می‌کنم که اگر زودتر متوجه این مسائل شده بودم، با تنبیه مختصری می‌توانستم او را از از این وضعیت نجات دهم.

او درباره جزئیات این همکاری گفت: «نقطه ضعف مهدى از بدو تولد با او بوده واین مسئله هم جسمی است و هم روحی. من و مادرش هم بسیار تلاش کردیم تا این نقاط ضعف بر شخصیت او تأثیر نگذارد و او بتواند بتدریج که رشد مى کند، بدون احساس ضعف و به صورت عادى به تحصیل و زندگى اجتماعى بپردازد و تا حدود زیادى هم موفق بودیم».

آقای میرسلیم اضافه کرد: «فرزندم بسیار عاطفى و ساده لوح و سست ‌اراده است؛ این ضعف موجب ناتوانی در تامین وضعیت معیشتی او شده است». آقای میرسلیم اضافه کرد سازمان مجاهدین «با استفاده از همین موارد توانستند او را جذب کنند و به انحراف بکشانند و مأموران امنیتى نیز گمان کرده بودند که او عنصر اثرگذاری است».

او در تمام این مصاحبه، از سازمان مجاهدین خلق با عنوان «منافقین» نام ‌برد، عنوانی که جمهوری اسلامی برای اشاره به این سازمان به کار می‌برد. جمهوری اسلامی، این سازمان را «تروریستی» می‌خواند.

آقای میر سلیم اضافه کرد که «مهدى در دوران بازجویى متوجه شد که فریب خورده و به دام افتاده و کاملا نادم و افسرده شد به گونه‌اى که دائم پس از بازجویی و بویژه در زندان احساس غربت مى‌کرد و شب و روز را با اشک و ناله مى ‌گذراند و هم‌بندی‌هایش او را وادار کرده بودند از قرص‌هاى آرامبخش استفاده کند و همین موجب شد ضعف جسمانى‌اش تشدید شود و حتی تعادلش را از دست بدهد».