"اگر تبانی رخ داده باشد، سوریه در معرض تحولاتی مهمی خواهد بود"
احمد زیدآبادی - بعد از لبنان آیا نوبت به سوریه رسیده است؟ بحران سوریه از همان ابتدای آن در سال 2011 ابعاد پیچیده و مرموزی به خود گرفت. به دست دادن تصویری کم و بیش روشن از وضعیت به شدت آشوبناک بحران آن کشور، کار ساده‌ای نیست. بحران کلیتی واحد ندارد و هر یک از اجزاء آن به طور جداگانه، به خرده‌بحرانی مستقل تبدیل شده‌اند. تعداد گروه‌های درگیر در بحران، بسیار زیاد و ماهیت و جهت‌گیری و وابستگی هر یک از آنها بعضاً نامشخص است.
علاوه بر این، بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی دخیل در بحران سوریه هم بیش از اندازه‌اند. از آمریکا و روسیه گرفته تا ترکیه و ایران، از قطر و اسرائیل تا مصر و عربستان، هر کدام اهداف خود را در سوریه دنبال می‌کنند، حال آنکه اهداف هر یک از آنان نسبت به دیگری در همسویی یا تعارض کامل در همۀ ابعاد و اجزاء بحران نیست. به عبارت دیگر، نمی‌توان صف‌بندی واضحی را صورت‌بندی کرد. چه بسا دو دولت متخاصم، در نقطه‌ای اشتراک منافع و دو دولت دوست، در همان نقطه تضاد منافع داشته باشند.
در جنگ‌های کنونی اطراف حلب نیز مشخص نیست که آیا گروه سلفی تحریرالشام رأساً در صدد بهره‌برداری از تضعیف نیروهای حامی اسد در لبنان برآمده و یا اینکه با برخی از کشورهای دخیل در بحران تبانی کرده است. اگر حرکت تحریرالشام خودانگیخته باشد، واکنش دیگر کشورها را به دنبال خواهد داشت و اثر تحرکاتش محدود خواهد بود، اما اگر نوعی تبانی رخ داده باشد، سوریه در معرض تحولاتی مهمی خواهد بود.
بیشتر بخوانید:
زبانه‌های آتش
سید هاشم فیروزی
از سوریه مجدد بوی آتش و خون دارد بلند می‌شود.تهاجم هفت اکتبر حماس و در ادامه عدم تحقق آتش بس ناظر به بدکنشی دوسوی جنگ در غزه و اسرائیل، و در ادامه زبانه کشیدن این جنگ به لبنان و یمن و ایران با هدایت‌گری دست‌های پشت پرده استراتژیست‌های روس و البته بدکنشی ماحصل تحلیل غلط صاحبان«میدان» در ایران، اکنون رسما آخرین فرصت اصلاح نرم پیش پای مردم ایران و محرومین منطقه را دارد در آتش جنگ می‌سوزاند.
در قانون جنگل هرگونه کنش اشتباه که خود ماحصل تحلیل غلط و تعصبات ایدئولوژیک است،مترادف با ذبح شدن توسط کشورهای بزرگ و قدرتمند است.
اگر روس‌ها برای نجات خود از اوکراین جنگ غزه راه انداختند، یا بعد از آن حمایت کردند، یا بواسطه «میدان» در ایران اجازه فروکش کردن آن را ندادند. حال چرا نباید آمریکایی‌ها یا حتی اسرائیلی‌ها بجهت فشار بر روسیه و ایران آتش جنگ را دوباره در سوریه روشن نکنند؟
ترک‌ها هم یحتمل بدنبال ماهی خودشان از این آب گل‌آلود باشند و جدا کردن بخشی از سوریه!!
در عالم سیاست(کاربست علم و نیرنگ بجهت حصول منافع ملی و نه ایدئولوژیک) ترکیه حکم استاد را دارد و ما شاگردی چموش و درس نخوان!
وضعیت بغرنج اقتصادی در تمامی حوزه‌ها ایران که خود شاکله روانی جامعه ایران را نقش می‌دهد، آیا بیش از این توان تحمل سیاست‌های«میدان» را خواهد داشت؟
عبور از شرایط خطیر موجود ولو بقیمت چشم‌پوشی از برخی آرمان‌های ایدئولوژیک مبتنی بر تعریف استراتژی خروج یا باخت با اختلاف پایین ضرورتیست که هرروز تاخیر در آن خسارت‌های بزرگتر و شاید غیرقابل جبرانی خلق می‌کند.
مسعود رحیمی در سنگاپور اعدام شد
