در مطلب دیروز از بخش خبرهای رسانه های بزرگ تصویری نوشتیم و امروز می رسیم به بخش «نظر»های این رسانه ها.

اصل مطلب در این رسانه ها هم همین بخش «نظر»هاست!

ممکن است بی بی سی فارسی در بخش «خبرها»، دائم از کشته شدگان غزه خبر پخش کند اما از جنایت تروریست های فلسطینی، خبری مستقیم و صریح پخش نکند ولی این را بیننده با عقل سلیم خود در می یابد و متوجه می شود که به رغم «درست بودن» خبر بی بی سی، این خبر یک طرفه است و از وزن طرف دیگر کاملا کاسته شده است.

اما وقتی رسانه ی تصویری، عده ای به قول خودش «کارشناس» را برای دادن نظر دعوت می کند خاصه عده ای که به طور «ثابت» و «دائم» نظرشان پخش می شود، در اینجا دیگر «بی طرفی» معنا ندارد و حتی «بُر زدن»ِ یکی دو کارشناس ناهمخوان با مجموعه ی کارشناسان دارای نظر مشابه، نمی تواند بی طرفی رسانه را نشان دهد و سرِ مخاطب گول مالیده شود.

در اینجا، تکلیف بی بی سی فارسی هم مشخص می شود. این رسانه خط کلی اصلاح طلبی برای حکومت ایران و نه بر اندازی آن را دنبال می کند و کارشناسان او هم بیشتر از قوم و قبیله ی اصلاح طلبان حکومتی هستند.

سیاست دولت انگلیس نه بر اندازی حکومت نکبت اسلامی بلکه حفظ آن با کمی اصلاح است چون منافع انگلیس به رغم هارت و پورت های حکومت نکبت، با باقی ماندن این حکومت حفظ می شود.

صدای امریکا اما مدتی ست که مثل کشتی بی لنگر کژ و مژ می شود و خط مستقیمی برای حفظ منافع امریکا و تبلیغ روش زندگی و سیاست امریکا دنبال نمی کند و آن به خاطر نفوذ عوامل پیدا و پنهان حکومت در این رسانه است.