در این دوره، ایران با وفور درآمدهای نفتی روبه‌رو شد؛ به‌طوری‌که منابع حاصل از فروش نفت حدود ۸۰۰ تا ۹۰۰ میلیارد دلار برآورد می‌شود. بااین‌حال، بسیاری از کارشناسان و مسئولان وقت، نسبت به نحوه هزینه‌کرد و مدیریت این منابع انتقاد داشتند و معتقد بودند که این ثروت عظیم، بدون ایجاد تحولات زیرساختی و ظرفیت‌سازی مناسب، مصرف شده است.

به‌عنوان‌مثال، در آن دوران، پروژه‌های متعددی در حوزه‌های مختلف آغاز شد که برخی از آن‌ها به‌دلیل نبود برنامه‌ریزی دقیق و مدیریت کارآمد، به سرانجام مطلوبی نرسیدند. همچنین، سیاست‌های اقتصادی ناپایدار و تصمیمات ناگهانی، منجر به افزایش بدهی‌های دولت و ایجاد مشکلات اقتصادی برای کشور شد. برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که بدهی‌های دولت در پایان دوره احمدی‌نژاد به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته بود.

علاوه‌براین، در حوزه سیاست خارجی، تصمیمات و رویکردهای اتخاذشده در آن دوران، منجر به تشدید تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران شد که تأثیرات منفی بر اقتصاد کشور برجای گذاشت. این تحریم‌ها، به‌ویژه در حوزه‌های مالی و نفتی، محدودیت‌های جدی برای دسترسی ایران به منابع ارزی و تجارت بین‌المللی ایجاد کرد.

در مجموع، دوره ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد با وجود دسترسی به منابع مالی قابل‌توجه، به‌دلیل مدیریت نامناسب و تصمیمات نادرست، نتوانست تحولات مثبتی در زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های کشور ایجاد کند و برخی از سیاست‌های اتخاذشده در آن دوران، تأثیرات منفی بلندمدتی بر اقتصاد و جایگاه بین‌المللی ایران برجای گذاشت.

اموال احمدی نژاد چقدر است؟

روزنامه دنیای اقتصاد در ۱۱ دی ماه به این موضوع پرداخت و در این باره نوشت: «فهرست اموال رئیس جمهوری به شرح ذیل است:

۱- یک باب منزل مسکونی به مساحت ۱۷۵ متر و ۱۲۷ متر مربع زیربنا، ٤٠ سال سابقه ساخت در منطقه نارمک تهران

۲ - حساب جاری بانک ملت شعبه دانشگاه علم و صنعت ایران برای دریافت حقوق از دانشگاه

۳ - حساب جاری بانک ملی شعبه وزارت کشور مربوط به دوره استانداری اردبیل که در حال حاضر موجودی ندارد.

٤- یک دستگاه اتومبیل پژو ٥٠٤ مدل ۱۹۷۷ سفید رنگ.

ه - دو خط تلفن ثابت شهری طبق اصل ١٤٢ قانون اساسی، دارایی رهبر، رئیس جمهور، معاونان رئیس جمهور وزیران و همسر و فرزندان آنان قبل و بعد از خدمت، توسط رییس قوه قضائیه رسیدگی می‌شود که برخلاف حق افزایش نیافته باشد.».