فقط چند ماه!
رحیم قمیشی
سه ماه، کشور بدون رئیس‌جمهور بود، آنقدر کشور خوب گشت که همه متوجه شدیم مقامات در کشور کاری نمی‌کنند. فقط اوضاع را به هم می‌زنند!
تازه فهمیدیم کشور خودبه‌خودی اداره می‌شود. یعنی مردم خودشان اداره‌اش می‌کنند.
این چیز عجیبی نیست، سومالی هم همینطور است، اتیوپی، لیبی، یمن، افغانستان، خیلی کشورها بدون حکومت مرکزی می‌گردند، توسعه و آینده‌ای ندارند، اما اوضاع جاری‌شان آنقدرها بد هم نیست.
تورم‌شان هم به اندازه ما نیست.
من طرفدار سلطنت نیستم، اما محمدرضا شاه چقدر عاقلانه دی ماه ۵۷ تصمیم گرفت مدتی از ایران برود، تا مردم تصمیم‌شان را بگیرند.
نمی‌دانم مقامات ما جایی دارند بروند یا نه، فقط برای دو سه ماه!
عراق، مسکو، پکن، یا جزایر بیشماری که با پول همه کاری می‌کنند.
پول اقامتتان را از خزانه می‌دهیم. کامل! با صبحانه، ناهار شام، حتی میان وعده و چای و میوه مجانی. اصلا همان بهشتی که منتظرید شاید بروید! مگر بهشت را غیر از این برایمان تعریف کرده‌اید؟
البته سخنرانی نکنید، دشمن‌تراشی نکنید، کشورها را تهدید نکنید، خط و نشان نکشید، در کارها دخالت نکنید. جلوی ارتباط مسالمت‌آمیز و پر منفعت دوطرفه با دنیا و بخصوص آمریکا را نگیرید. حجاب حجاب نکنید. وای فلسطین وای اسلام نکنید...
اگر دلار از هشتاد هزار تومان به چهل هزار تومان پایین نیامد.
اگر مقامات و پولدارهای کشورها برای سرمایه‌گذاری در کشورمان صف نبستند. ایلان ماسک اولین نفر!
اگر مردم شادمانه دست به‌دست هم ندادند، برای ساختن ایران.
اگر دوده‌های کشنده از شهرها نرفت.
اگر با آزاد شدن زندانیان بی‌گناه و برداشته شدن حصر، مردم شادی نکردند.
اگر دینداران دعایتان نکردند، که دیگر نمازمان را برای دل خودمان می‌خوانیم. روزه‌مان را به‌خاطر خودمان می‌گیریم، مسجدمان را بخاطر دلمان می‌رویم.
آنها که اهل خوشگذرانی هستند هم دعایتان می‌کنند. دیگر همه چیز را دو سه برابر نمی‌خورند! نابینا هم نخواهند شد.
جوان‌ها هم پارتی‌هایشان را از زیرزمین می‌آورند روی زمین!
به خدا اگر وضع خیلی بهتر نشد.
مردم خودشان دوباره برتان می‌گردانند.
با عذرخواهی!
که ببخشید.
مثل الان که می‌گوییم کاش شاه بود!!
آن وقت هم شاید بگوییم خامنه‌ای، صدیقی، علم‌الهدی، برگردید!! ما بدون شما درمانده شدیم.
فکر می‌کنید یک شوخی است. نه!
می‌دانم کارتل‌های حرام‌خور اقتصادی اجازه نمی‌دهند بروید.
می‌دانم بسیاری از مقامات تنها عروسک‌هایی هستند در دست عده‌ای با منافعی میلیارد دلاری.
اما استعفا که نه، اجازه یک مرخصی چند ماهه هم یعنی ندارید!
سفری به یک بهشت زمینی
با اقامت و خوراک رایگان
و هر آنچه در بهشت به ما وعده داده‌اید!
تازه بعدش هم روی دوش مردم لابد برمی‌گردید.
لابد مردم خواهند گفت بدبخت شدیم دلار شد صد هزار تومان، تورم شد هشتاد درصد.
شما چقدر خوب بودید و ما قدر شما را نمی‌دانستیم.
چقدر دلمان برای نماز جمعه‌ها و خطابه‌های آتشین‌تان تنگ شده بود. برای مرگ بر این و آن، برای جنگ با دنیا...
ما که وقتی شاه رفت گفتیم حکومتی برپا می‌کنیم پر از عدالت و معنویت، و دیگر به آمریکا باج نمی‌دهیم، و مستشارانشان را بیرون می‌کنیم و اقتصاد را سامان می‌دهیم، دیدیم نشد!
فردا شما را هم خواهیم گفت
یادش بخیر
چقدر انسان‌های خوبی بودید
چه بد شد که رفتید
خوبست برتان گردانیم!
دلمان تنگ‌شان شده برای شما...
واقعا شوخی تصورش نکنید!
شما بروید
آن کارتل‌ها می‌مانند و ما!
اگر نتوانستیم کشور را آباد کنیم.
حق با شما بوده!
برمی‌گردید.
با عزت!
برای مردی که عاشقش بودم!
