تا کنون رفتار غربی‌ها در برابر حکومت مافیایی ایران بسیار ناپخته و نادرست بوده است. انگیزه آن شاید این باشد که سیاست آنان تنها برآورد سود و زیان حتا کوتاه مدت اقتصادی/نظامی‌اشان بوده‌است. آنان نه رُخدادهای ایران را درست دنبال کرده‌اند و نه شناخت و ارزیابی درخوری در باره ماهیت ویرانگر و ریاکار این حکومت دارند.
نباید این امر را نفی کرد که برخوردها با حکومت ایران اینک اندکی در راه درست‌تری قرار گرفته است. سبب روشن آن نیز شکست نیروهای تروریست نیابتی و سرنگونی بشاراسد و از دست رفتن مهمترین پایگاه منطقه‌ای حکومت ایران است که البته حکومت اسلامی و رهبر متوهم آن از شرارت در سوریه دست برنخواهند داشت و اگر بتوانند حتا آرزو دارند که جنگ داخلی در آن‌جا براه بیاندازند تا دولت کنونی نتواند کار ساخت و بازسازی سوریه را به‌پیش بَرد و اینان بتوانند دوباره در آن‌جا جای‌پایی بیابند.
دست‌وپا زدن حکومت برای مذاکره
رهبر متوهم و بیمار حکومت که بارهاوبارها مذاکره با آمریکا را نفی و ناممکن دانسته است، اینک که از زبان شماری از سرکردگان حکومت درخواست مذاکره رودررو با آمریکا آشکارا به میان آمده است، خود در این باره سکوت کرده و لال شده است ولی پیروان او البته با اشاره پنهان خود او به کوشش پرداخته‌اند تا نشان دهند ندای مخالفت با مذاکره با آمریکا هم‌چنان بلند است.
غرب این بار نیابد اشتباه کند
دیگر برکسی پوشیده نیست که حکومت اسلامی تحمیلی بر مردم ایران در نهایت سستی است و از سرناچاری به هردری می‌زند تا بادست‌یافت سازشی با آمریکای دونالد ترامپ، بتواند خود را از گردابِ مرگی که در آن گرفتار آمده رها ساخته و با خیالی آسوده هم‌چنان باسرکوب وحشیانه اعتراض‌ها در ایران چند مدتی دیگر فروپاشی خود را پس بزند. اگر این حکومت آتش افروز که خود پنهان می‌شود و مردمان را در کشورهای منطقه با پمپاژ پول و جنگ‌افزار به کشتار یک‌دیگر وادار می‌کند، سرنگون شود، سودش برای غربی‌ها نیز فراوان است و نباید با ساده‌اندیشی بدون پیش‌شرط در دام درخواست‌هایِ حکومت برای مذاکره بیافتند.
سه شرط پایه‌ای برای هر گونه مذاکره با حکومت مافیایی ایران
یک. آزادی بی‌قیدوشرط و فوری همه گروگان‌ها از کشورهای گوناگون.
اگر پذیرفتند گام نخست برداشته شده است و اگر نپذیرفتند نشان می‌دهد نمی‌خواهند دست از شرارت و باج‌گیری‌های شرم‌آور خود بردارند.
دو. هر نشست و گفت‌وشنودی به شکل آشکار و نه پشتِ درهای بسته انجام شود.
چون یکی از پایه‌های اصلی وجودی حکومت اسلامی در همه ۴۵ سال حکومت آنان پنهان‌کاری و باتکیه برآن دروغگویی و ریاکاری است، از نشست و گفت‌وشنود آشکار به زبان دین ویرانگر خودشان "چون جن از بسم‌الله" هراس دارند. آمریکا و کشورهایی آلمان انگلستان و فرانسه و دیگر کشورها در اتحادیه اروپا دراین زمینه نباید کوتاه بیایند. آنان توجه داشته باشند که گفت‌وشنود آشکار راه بر ریاکاری و دروغ‌پردازی حکومت خواهد بست.
سه. پیش از هر گفت‌و‌گویی حکومت اسلامی می‌باید تعهد کتبی بدهد
که دست از پشتیبانی از تروریست‌های نیابتی و از آن میان حوثی‌ها برداشته و به مزاحمت و دزدی دریایی پایان دهد.
اگر این سه شرط از سوی حکومت مافیایی اسلامی ایران پذیرفته نشد، غربی‌ها بدانند سودی از نشست و گفت‌وگو با این حکومت نخواهند برد و این حکومت در نخستین مجال و دور شدن خطر از خود، دوباره تبه‌کاری‌های خود را در منظقه دنبال خواهدکرد.
پیشنهاد
هم‌میهنان گرامی در کشورهای اروپایی، آمریکا و کانادا اگر با داده‌ها در این نوشته هم‌خوان هستند و مناسب می‌دانند، می‌توانند نامه‌ای کوتاه به وزیر خارجه کشوری که در آن ساکن هستند بفرستند. نگارنده خود پیش از انتشار این نوشته، نامه‌ای برایِ وزیرخارجه سوئد بانو ماریا مارمر استنرگارد (۱) فرستاد.
کوروش گلنام
پانویس:
Maria Marmer Stenergard - ۱
*
