علی‌صاحب‌الحواشی

آقای زیباکلام البته "سخنِ ظاهرالصلاح" گفتند والا ته‌دلشان اعتقادی به "دمکراسی" ندارند. فقط هم ایشان نیستند که چنین‌اند، اصلاح‌طلبان و وعاظ‌السلاطینِ ولایت‌، خواه محمدفاضلی یا محسن‌رنانی، تا برسیم به کارگزارانِ اذنابِ هاشمی‌رفسنجانی، نه از اول مطالبه‌گران "آزادی" و "دمکراسی" بودند و نه حالا چنین‌اند. این جماعت منحصراً "توسعه" می‌خواهند؛ آن‌هم نه با الگوی "غرب" که متضمن "آزادی‌ و دمکراسی" است، بلکه به‌شیوه چینی/بن‌سلمانی/ماهاتیرمحمدی.

این نیز عجب نیست، چون از کودکی با "آزادی" و "کرامت" و "حرمت" بار نیامده‌اند، بلکه با "تمکین" و "حرمت‌بزرگتر" و "اطاعتِ" بی چون‌وچرا‌ بزرگ‌شده‌اند. همین است که در میدان اندیشه "خط‌شکن" نیستند، اصلاً "خط‌شکنی" در مرام‌شان نیست. به‌جایش محافظه‌کارانِ بدبین به سرشت بشرند که آنان را درقبال "آزادی" و "دمکراسی" هراسانِ بی‌رونقیِ "ارزش‌ها"یشان می‌کند.

منتها چون داغیِ بازارِ آزادی‌ و دمکراسی‌‌خواهی را می‌بینند، برای داغ‌باطله نخوردن، به حریم بحث آزادی و دمکراسی نزدیک نمی‌شوند، و اگر مثل زیباکلام نزدیک شدند، قطره‌چکانی تجویزش می‌کنند، آن هم محض خالی‌نبودن عریضه!