فرزانه روستایی

اصلا قابل پذیرش یا بخشش نیست که علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی در پیام نوروزی سال ۱۴۰۴ نه اشاره ای به عید داشت و نه در پاسداشت نوروز ما مردم ایران چیزی گفت. امروز تقریبا در همه آسیای میانه مردم با هر نٰژاد و زبانی که هستند نوروز را بزرگ می دارند و برای آمدن آن جشن ها و برنامه ریزی های مفصل دارند و به مفهوم واقعی آن را عید می نامند. حال چه شده است کسی که خود را رهبر ایران می داند جملات خود را به ترتیبی می چیند که عید و نوروز در آن تکرار نشود.

در شرایطی که ارزش پول ایران به یک میلیونیوم دلار رسیده است چرا در این پیام ۱۳ دقیقه ای باز هم به مردم دهن کجی می شود و با صراحت از اینکه پول های مردم ایران صرف فلسطین شده ابراز خوشحالی می شود. حال اگر قضاوت کنیم که رهبر جمهوری اسلامی در مهمترین پیام سال دارد با مردم لج بازی می کند به اشتباه رفته ایم؟ بخصوص که با چند ایما و اشاره گویا اصرار دارد تاکید کنه که من و شما به هم تعلق نداریم و هر چه هست برای برادران و خواهران نیابتی است و این روند را شخص خودم مدیریت می کند.

امروز نظام با یک بحران عظیم و ضرب العجل ۶۰ روزه ترامپ مواجه است. ضرب العجل اولتیماتوم مانندی که بر اساس آن جمهوری اسلامی باید از همه فعالیت های هسته ای و نیابتی دست بکشد و به نقطه آغار بازی مار پله برگردد. آیا لحن پیام نوروزی بر عصبانیت او از مردم ایران دلالت ندارد که بر اساس منابع اطلاعاتی و امنیتی مطمئن می دانند که شکاف بین ساختار جمهوری اسلامی و روحانیون دیگر هرگز قابل ترمیم نیست و آنها هر طرفی بایستند مردم در طرف مقابل آنها قرار دارند؟

عید مبارکی نکردن علی خامنه ای با مردم ایران در شرایطی که همه تاسیسات نظامی و هسته ای کشور در معرض حملات جدی نظامی و نابودی قرار دارد حاکی از این است که او در ذهن خود مردم ایران، اسراییل، و آمریکا را در یک سو می بیند و خود و محافظان هواداران اندک نظام را در سوی مقابل. در شرایطی که منطقا او باید نظام خود را آماده پاسخگویی به اولتیماتوم ترامپ کند انتخاب این لحن و لجاجت با مردم ایران حاکی از این است که احتمالا او مانند جنگ ۸ ساله دارد خود را برای یک درگیری آماده می کند تا همه درهای جهنم از ایران باز شود.

مردم ایران خسته اند از اینکه از سوی حوزه های علمیه و شیعیان افراط گرا و انجمن حجتیه به گروگان گرفته شده اند.

خسته اند از اینکه کشور روی هواست و مدیرانی نادانسته و وطن ناپرست و مظنون و مشکوک و خنگ بر صدر نشته اند.

مردم از دروغگویی اغتشاش غارت اموال عمومی و اینکه نظامی ها عملا دارند کشور را ویران می کنند کلافه اند.

روزهای سختی در راه است و تجربیات تورم های چند درصدی موزامبیک و ونزوئلا در راه. بزودی شاهد جنگ مردم گرسنه با دستگاه سرکوب نظام خواهیم بود، زیرا بنا بر نظر همه کارشناسان عملا کشور به امان خدا رها شده است برای اینکه دوستان نظام تا می توانند در این ماههای سخت، بیشتر و راحت تر غارت کنند.

امروز ارزش پول رسمی کشور یک میلیونیوم دلار است و این به معنای فروپاشی همه چیز است. در سال گذشته صنایع کشور با حدود ۴۰۰۰ ساعت بی برقی مواجه بودند که معادل حدودا ۵۰ روز تعطیلی می شود.