علی‌صاحب‌الحواشی

این، قصه امروز نیست که به‌ مضارع و مستقبل گویی!

پرتی که‌از احتمال "سقوط" می‌گویی؟! وَ قَد عَصَیتم مِن قَبل!

سقوط شماها دیروز و‌ پریروز بود!

دیر فهمیدید!

دیر جنبیدید!

کار از کار گذشت!

فارغ از "اگر و مگر"ها، شمایان مُردگانید، خود خبر ندارید! تمام شده‌اید! جنازه‌تان بر زمین مانده‌است! با عفونتی که "بویش از ری تا به شام" جان‌ها می‌آزُرَد!

آن نجاست بویش آید چند گام

وین نجاست بویش از ری تا به شام

شماها هَتکِ "مسلمانی" شُدید!

آنگاه که به‌ جهدبلیغ بنِ شاخه‌‌ی نشسته بر آن می‌بُریدید، عجب که نفهمیدید خود می‌زنید و خود می‌شکنید!

آن بُن بریدن، این رهبرِ "خون‌گریست"تان، و آن بیدادگستریِ شما، تبهکارانِ تیرزنانتان به دل‌ها و چشمان مردم، و حرص تکاثرتان بود، پُر لهیبِ دوزخ‌وارِ "هَل مِن مَزید"!

ذوقِ دنیا و سروری کُشت شما را، دین‌تان را هم کُشت، میراث هزارساله‌تان را هم به آتش سوخت، خاکسترش نیز به باد سپرد! همه در سودای "عُلُواً فی‌الارض"، "حتی زُرتُم المَقابر!"

نفرین به اول‌ و آخر و ظاهر و باطن شما، آنگاه که زاده شُدید، آنگاه که مُردید، و آنگاه‌ که جهانی به تباهی‌ کشیدید!