در صورت شکست مذاکرات بروز جنگ بی تردید خسارات هولناک بی شماری را بر کشور تحمیل می کند که معادل باز شدن دو لنگه از درهای جهنم به روی مردم ایران خواهد بود. اما ادامه جمهوری اسلامی و حکومت ملاهای حریص قدرت طلب دروغگو نیز معادل همین خسارت و بلکه ویرانی های بیشتری را با خود می آورد که نابودی کشور وشاید برهم خوردن مرزها فقط یکی از آنهاست.

مرتضی الویری از لیدرهای جریان اصلاح طلب خواهان انحلال مجلس فرمایشی و نیز برگزاری انتخابات آزاد بدون نظارت استصوابی شد که برای خود یک اظهارنظر رادیکال است. حسین دهباشی از دوستان نظام مذاکرات عمان را سیاه بازی و ترفند علی خامنه ای برای فریب ترامپ و خریدن وقت نامیده است. حسام الدین آشنا که سالها بند ناف نظام را در وزارت اطلاعات در دست داشته در یک توییت اقرار کرد که هر آنچه که از این نظام می بینید دروغ و کذب و کلاهبرداری و جعل و پدرسوخته بازی اسلامی است.

این همه اظهار وحشت از ادامه جمهوری اسلامی و ادامه نظام ولایت فقیه و در قدرت باقی ماندن آخوندها از سوی کارشناسان کارکشته نظام و کسانی که همگی دستی در روابط قدرت داشته یا دارند چه معنایی دار؟ اگر کسانی که نظام را مانند فرزند خود می دانسته اند اینقدر عصبانی و ناامید از آینده هستند چرا مردم کوچه و بازار را از آرزوی پرواز بمب افکن های بی ۲ برفراز مجلس فرمایشی و مراکز هسته ای و پایگاههای سپاه و خیابان های اطراف میدان پاستور منع می کنیم؟

معتقدم این دور از مذاکرات متضمن تنبیه شدیدی از جمهوری اسلامی و اعوان و انصارش خواهد بود. این مذاکرات در هر سطحی باشد رژیم را تا حدودی مهار می کند. نظام های دیکتاتوری وقتی با تحریم ضعیف می شوند و دیگر به جریان میلیاردی دلارهای باد آورده دسترسی ندارند کمی آرام میگیرند تا صداهای جدید شنیده شود که ظاهرا دارد شنیده می شود.

هیچ چیز بدتر از این نیست که مردم برای نجات میهنی که دارد از دست می رود و درگیر سونامی اخبار بد اقتصادی و سیاسی و اجتماعی است دست به دامن بیگانگان شوند یا به آنها امید ببندند. کم نیستند ایرانیانی که همه سرمایه و امید و خانواده خود را در لابلای دندانه های نظام ولایت مطلقه فقیه از دست داده اند. چرا آنها را ناامید کنیم از اینکه شاید این بار یک گشایش از خارج بتواند میهن اسلامگرا زده ما را از اضمحلال نجات دهد.

:::