اکبر اعتماد در کتاب خاطرات‌اش می گوید که پس از اخذ دکترای فیزیک از دانشگاه برن در سوئیس در همان کشور به زندگی در غربت ادامه می‌دهد ولی یک گفتگوی کوتاه با یک روزنامه‌فروش محلی زندگی او را تغییر می‌دهد.

او طبق معمول، روزی برای خرید روزنامه به دکه سر خیابان می رود و روزنامه‌فروش از او می پرسد «آیا شما ایرانی هستید؟» و وقتی پاسخ مثبت را از او می شنود می گوید «پادشاه شما این هفته برای یک دیدار رسمی به سوئیس آمده و از تحصیلکردگان در دانشگاه‌های ما خواسته برای ساختن یک ایران صنعتی و مدرن به کشورشان باز گردند».

اکبر اعتماد با شنیدن چنین جملاتی با شور به خدمت به میهن تصمیم به بازگشت به ایران می‌گیرد ولی با توجه به سابقه عضویت در سازمان جوانان حزب توده نگران پیامدهای چنین تصمیمی می‌شود؛ اما مقامات حکومت ایران به او می‌گویند شاه تضمین داده که هر ایرانی متخصص و ساکن غربت که قصد خدمت به میهن را دارد نه تنها با هیچ مشکلی در بازگشت نباید روبرو شود بلکه از همه مزایا و کمک‌های دولتی برای اجرای طرح‌های صنعتی و کشاورزی هم می‌بایست بهره‌مند شود.

اعتماد در سال ۱۳۴۴ به ایران باز می‌گردد و به‌ دستور رئیس وقت سازمان برنامه و بودجه به‌ عنوان مشاور فنی طرح پژوهش‌های رآکتور اتمی استخدام می‌شود.

او یک سال بعد دفتر انرژی اتمی سازمان برنامه و بودجه را تاسیس می‌کند و خود به مدیریت آن منصوب می‌شود و تا سال ۱۳۴۶ در این مسئولیت باقی ماند تا سال ۱۳۵۳ که با حکم شاه مأمور می شود برنامه‌ای جامع را برای توسعه انرژی هسته‌ای در ایران تدوین و اجرا کند.

نتیجه این اقدام تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران با بیش از دو هزار دانشمند و کارشناس هسته‌ای و غیره بود که خود اکبر اعتماد هم ریاست آن را بر عهده می‌گیرد و تا زمان وقوع انقلاب منحوس اسلامی قراردادهایی نیز با کشورهای آلمان، فرانسه و آمریکا برای ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای فراهم می‌کند.

با وقوع انقلاب ۵۷ اکبر اعتماد از ایران خارج شد و تا پایان عمر در فرانسه و انگلیس زندگی کرد.

من در سال‌هایی که دکتر اعتماد بر نشر کیهان لندن نظارت می‌کرد با ایشان افتخار دوستی و همکاری نزدیک داشتم و در سفری به نمایشگاه بین‌المللی صنایع چاپ در بیرمنگهام مشخصا از او پرسیدم آیا شاه فقید هیچگاه انرژی هسته‌ای را در ابعاد توانایی ساختن بمب هم در نظر گرفته بود و او قاطعانه این مسئله را منتفی دانست.

دکتر اعتماد بعدها در زمان ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد و گریز از غم غربت برای مدت کوتاهی به ایران رفت ولی هرگز هیچ مسئولیتی را در سازمان انرژی اتمی رژیم جمهوری اسلامی نپذیرفت.

وی در مصاحبه‌هایی که با او انجام شد، هدف برنامه‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی را «نامشخص» خواند و وقتی از او پرسیدند آیا برنامه هسته‌ای ایران به فشارهایی که به کشور وارد شده می‌ارزد، با صراحت پاسخ داد که «نه، به هیچ وجه!»

اکبر اعتماد و هزاران تکنوکرات و تحصیلکرده دوران حکومت محمدرضا شاه سازندگان کشور نوینی بودند که انقلاب منحوس اسلامی و سیاست‌های قدرت‌های جهانی، آن و مردم آن را به روز سیاه نشانده و آنچه را دستاوردهای علمی و تمدنی پیشرفته فرزندان این کشور در دوران دومین پادشاه پهلوی به حساب می‌آمد، امروز به نیروی عامل نابودی ایران تبدیل شده است!