اگر قرار به مصالحه است...
در حالی که ایران و آمریکا درگیر مذاکره‌اند، نیروهای سنتکام به حملات بی‌امان خود علیه اهداف نظامی و اقتصادی حوثی‌های یمن ادامه می‌دهند.
جنگنده‌های اسرائیلی به طور ممتد، فرماندهان تیپ رضوانِ حزب‌الله در لبنان را هدف می‌گیرند و تشدید حملات علیه نوارغزه و منع ورود موادغذایی و مایحتاج زندگی به آنجا، زندگی حدود دو میلیون فلسطینی را شبیه جهنم کرده است.
اگر قرار به مصالحه با آمریکاست، لازم است نوعی میانجیگری در آن مناطق هم از سوی ایران صورت گیرد که لااقل مردم آن نواحی اینطور هدف قلع و قمع و بمباران قرار نگیرند و جان فرزندان و امکانات مادی و زیستی خود را از دست ندهند.
کمی عجیب نیست؟
یک مقام بلندپایهٔ آمریکایی مذاکرات رم را همراه با پیشرفتی خوب دانسته و سید عباس عراقچی وزیر خارجهٔ جمهوری اسلامی نیز اظهارنظر کم و بیش مشابهی داشته است.
این سطح از پیشرفت در دو دور مذاکره برای من قدری عجیب است، زیرا دو طرفی که مواضع اعلام شدهٔ آنها از هم فاصلهٔ جدی داشته باشد، قاعدتاً مذاکرات‌شان خالی از چالش پیش نمی‌رود و به این سرعت پیشرفت نمی‌کند.
داستان چیست؟ دو طرف هنوز در مرحلهٔ بحث بر سر کلیات هستند و وارد جزئیات حساس نشده‌اند؟ یا حرف‌های یکدیگر را به درستی و دقت ادراک نمی‌کنند و با نوعی سوءتفاهم، آنها را مصادرهٔ به مطلوب می‌کنند؟ یا اینکه یکی از دو طرف و بلکه هر دو، از مواضع اعلام‌شده عدول کرده‌اند و به قصد دستیابی به توافق سریع از خود انعطاف غیرمترقبه نشان می‌دهند؟
یا اینکه پیش از آغاز رسمی مذاکرات، با تلاش میانجی‌ها برخی توافقات به صورت محرمانه به انجام رسیده و کار را ساده کرده است؟
امیدوارم داستان مربوط به دو مورد اول نباشد و مذاکرات با همین سرعت به زودی به نتیجه برسد چون به نتیجه رسیدن آن برای ایران و منطقه و جهان خیر است و شر بزرگی را از سر هر سه برمی‌دارد و شروران را منزوی می‌کند.
