احمد زیدآبادی
در جریان دیدار دونالد ترامپ از کشورهای حوزۀ جنوبی خلیج فارس، عربستان و قطر و امارات به سرمایه‌گذاری صدها میلیارد دلار در بخش‌های مختلف اقتصاد آمریکا متعهد شدند.
برخی در کشور ما فکر می‌کنند که این سرمایه‌گذاری نوعی هبه و بخشش و به عبارتی نوعی باج‌دهی است، حال آنکه بهترین راه استفاده از سرمایۀ مازاد از ظرفیت‌های اقتصاد داخلی، سرمایه‌گذاری آن در خارج است. آنچه می‌تواند در این زمینه محل بحث و پرسش باشد، این است که آیا منطقه و محل سرمایه‌گذاری نسبت به مناطق جایگزین و رقیب، از جمیع جهات سودآورتر است یا خیر. پاسخ کارشناسی به این پرسش است که یک سرمایه‌گذاری خاص را موجه یا ناموجه می‌کند.
آنچه اما در این میان مایۀ تأسف است این است که چطور این سه کشور عربی با همۀ ضعف‌ها و نواقصی که از آنها می‌شناسیم، توانسته‌اند صدها میلیارد دلار سرمایۀ مازاد انباشت کنند به طوری که قدرت‌های جهانی برای جذب آن در اقتصاد خود با هم به رقابت برخاسته‌اند، آنگاه کشور ما با پتانسیلی بیش از همۀ آنها چنان نیازمند سرمایه‌گذاری خارجی شده است که کمتر روزی است مسئولان بخش‌های مختلف اقتصادی از ضرورت جذب ده‌ها و صدها میلیارد دلار سرمایۀ خارجی برای رفع بحران در حوزۀ تحت مدیریت خود سخن نگویند!
همین که این نوع مسائل مطرح می‌شود، بدبختانه عده‌ای آن را به "سیاه‌نمایی" و "خودتحقیری" نسبت می‌دهند. این نوع واکنش‌ها به قصد پنهان‌سازی سوءمدیریت‌ها و جلوگیری از هرگونه اصلاح و تحول مثبت در وضعیت موجود صورت می‌گیرد، وگرنه آنکه بر عیب و نقصی به قصد اصلاح آن انگشت می‌گذارد، علیه "خودتحقیری" برخاسته است!
شگفت‌انگیزترین تحول در خاورمیانه مدرن
تحلیل حسین آقایی درباره نحوه اعلام شکست مذاکرات
