براندازها با کینه و نفرت به پرافتخارترین مقطع تاریخ ایران بعد از انقلاب می‌نگرند
زیباکلام در اینستاگرام نوشت: انتخابات دوم خرداد بدون تردید نقطه عطفی در تاریخ ج.ا بود.
برای نخستین‌بار رئیس‌جمهوری در ایران انتخاب شده بود که توانسته بود شکست سنگینی بر نامزد اصلی نظام وارد نماید. دنیا شاهد انتخاب رئیس‌جمهوری در ایران انقلابی شده بود که بجای شعار صدور انقلاب و آرزوی مرگ و نیستی دیگران، برای نخستین‌بار دست دوستی به سمت دشمنان دراز کرده و خواهان "گفتگوی تمدن‌ها" شده بود.
اقشار و لایه های تحصیل‌کرده بعد از سالها شاهد تولد نسلی از روزنامه‌های غیرحکومتی شده بودند؛ انتخابات بالنسبه آزاد برگزار گردید و دانشگاهها و جنبش دانشجویی بعد از سالها سکوت و سکون زنده شدند.
حجم پرونده‌های سیاسی بنحو محسوسی کاهش یافت و منتقدین، مخالفین و معترضین، اهالی مطبوعات، نویسندگان، فعالین سیاسی و جامعه مدنی می‌توانستند نفس راحتی بکشند و دیگر چندان نگران احضار و دریافت اخطار و تشکیل پرونده به اتهام "تشویش اذهان عمومی"، "تبلیغ علیه نظام"، "نشر اکاذیب" و "تضعیف نظام" نبودند. تورم و گرانی مهار شده و مفاسد اقتصادی هم بنحو محسوسی کمتر شده بودند. در کل اوضاع کشور بگونه‌ای درآمده بود که برخی از ایرانیانی که به خارج از کشور رفته بودند، خیلی جدی به فکر بازگشت افتاده بودند.
عقب‌ماندگی علوم‌انسانی مانع از آن شده که تحقیق و بررسی پیرامون پدیده دوم خرداد صورت بگیرد.اسباب و علل به وجود آمدنش تحقیق شودو اینکه چه شد که آن ایران جای خود را به ایران "معجزه هزاره سوم" داد. در عوض (و طبق معمول) ادبیات سیاسی ما مملو از دشنام و ناسزا به "اصلاح‌طلبان حکومتی" است که هدفشان نه پیشرفت و ترقی کشور بود ونه اصلاحات سیاسی. بلکه "صرفاً میخواستند در قدرت شریک شوند و لقمه نانی از سفره قدرت جلویشان انداخته شود".
بغض و نفرت انقلابیون تندرو از دوم خرداد و جریان اصلاحات قابل‌درک است. دوم خرداد رقیبی برای اقتدار تمامیت‌خواهان بود و از همان فردای دوم خرداد شمشیر از رو بروی آن بستند.
اما درک نفرت اپوزیسیون برانداز از دوم خرداد پیچیده‌تر است. نفس امکان بوجودآمدن جریان اصلاحات، صرفنظر از میزان موفقیتش، بسیاری از مفروضه‌های براندازان را با تردید روبرو می‌سازد.
بهمین خاطر است که براندازها هم همچون انقلابیون تندرو حاکمیتی، اینقدر با کینه و نفرت به تابناک‌ترین و پرافتخارترین مقطع تاریخ ایران بعد از انقلاب می‌نگرند.
