احمد وحدت خواه - ویژه خبرنامه گویا

هسته بنیادین شکل گیری انقلاب تاریخی مشروطه بر رسیدن به دو هدف پایان دادن به استبداد پادشاهان قاجار، و در گذر از آن، پیوند جامعه ایرانی به جهان متمدن آن زمان استوار بود.

هر دوی این اهداف تا درجه بالایی در حکومت رضا شاه، با توجه به پیچ و خم های تاریخی آن دوران در عرصه تحولات داخلی و جهانی برآورده شد.

اگرچه تلاش برای رساندن ایران وامانده در اوراق تاریخ پرآشوب هزاران ساله خود به حداقلهای تمدن جهانی که اینک با تکیه بر دانش هر روز مرزهای جدیدی را در دفتر بی انتهای خود می گشود کار آسانی نبود، اما با تشکیل کشوری نوین، روند تکامل انقلاب مشروطه را گامی به جلو افکند.

دوران پادشاهی محمد رضا شاه با توجه و علاقه شخصی او به گسترش آزادیهای اجتماعی و بنیادهای دانشگاهی و علمی گامی بزرگتر در این راه برداشته شد.
اما در این مسیر دسیسه و ائتلاف نیروهای دینی و لنینی، که یکی در تداوم انقلاب مشروطه پایان سلطه ارتجاع مذهبی خود، و دیگری ظهور ایرانی مستقل و مقتدر در مقابل دو امپراتوری روس و انگلیس را می دید، پیشرفت این روند در نیم قرن اخیر متوقف شده است.

ماحصل این توقف خونین و دردناک که به نام وقوع انقلاب اسلامی شناخته می شود امروز بر همگان آشکار گشته و ایران ما برای بقای خود با دو گزینه مشخص روبرست: تداوم رژیم ضد ملی جمهوری اسلامی با بازیگرانی جدید یا بازگشت به مسیر تکامل انقلاب مشروطه.

تاریخ پرمصیبت سلطه ارتجاع اسلام سیاسی بر ایران به وضوح در مقابل چشمان ملت ستمدیده ما قرار دارد و هر روز ادامه آن از یکسو ما را با فجایع جدیدی روبرو، و از سوی دیگر شکافی عمیقر با دنیای آزاد و دستاوردهای علمی و اجتماعی و فرهنگی آن مواجه می سازد.

در مقابل، میراث عظیمی به نام انقلاب مشروطه که نیاکان ما آن را با جانفشانی برای آزادی و سربلندی ایران عزیز به ثمر رساندند هنوز در وجدان مشترک و ملی ما حضور دارد که می تواند رهگشای گذر از دوران سیاه کنونی کشور شود.

شاهزاده رضا پهلوی پرچمدار حفظ این میراث پرافتخار تاریخی و نسخه تکامل یافته آن پادشاه مشروطه و دموکراتی است که اجداد ما با تکیه بر یافتن نقش او به عنوان نماد همبستگی ملی در آرزوی داشتن آن برای رسیدن به یک ایران آزاد و سربلند جانهای خود را فدا کرده اند!