در دوره های پیش،،، که اعتراضات مردمی علیه حکومت نکبت اسلامی اوج می گرفت، دلایل عدم موفقیت اعتراضات را بر می شمردم به این امید که این دلایل توسط شخصیت های موثر اپوزیسیون در نظر گرفته شود و به رفع ضعف ها و کمبودها اقدام کنند. تقریبا به این موضوع فکر نمی کردم که اگر این اعتراضات موفق نشود، بعد از آرام شدن جامعه و رفع التهاب ها، حکومت چه بلایی بر سر مردم خواهد آورد. تصورم این بود که حکومت مانند سابق به حاکمیت خود ادامه خواهد داد و دامنه ی سرکوب هایش از این که هست بیشتر نخواهد شد.

ولی امروز از دو موضوع شدیدا نگران ام و نه نگران که مطمئن هستم جامعه ی ما در صورت ساقط نشدن حکومت در این دوره قطعا گرفتار این مصیبت ها خواهد شد:
-حکومت، انتقام تمام ضرباتی را که از اسراییل خورده است از مردم ما خواهد گرفت.

-وقوع اعتراضاتی که بتواند حکومت را ساقط کند تا زمانی طولانی امکان پذیر نخواهد بود.

با نمایش های زیرکانه ی حمایت مردم از حکومت به اسم ملی گرایی و حفظ ایران از تجاوز بیگانه، حکومت نکبت با نیرویی که اینبار نه توسط خودی ها بلکه توسط مردم بلاتکلیف و مرددی که درگیری اسراییل با حکومت را نه به نفع خود بلکه نوعی دخالت بی جا علیه ایران تصور می کنند و با این فکر،،، ناخواسته در سمت حکومتی که از آن نفرت دارند می ایستند، انرژی بسیاری برای تحکیم پایه های سست خود خواهد گرفت و خدا می داند چگونه باید با این حکومت که وحشیگری اش را به اوج خواهد رساند مقابله کرد.

در اینجا باید به نقش مخرب کسانی که به نام اپوزیسیون و به بهانه ی ملی گرایی در جنگ اسراییل با جمهوری اسلامی طرف حکومت را می گیرند اشاره کنم و نابودی و از میان رفتن آن ها را همراه با حکومتی که همیشه در بزنگاه های تاریخی به دادش رسیده اند آرزو کنم.