احمد وحدت خواه - ویژه خبرنامه گویا

سرانجام همایش «همکاری ملی برای نجات ایران» که به همت دفتر شاهزاده رضا پهلوی و با حضور و پشتیبانی طیف گسترده ای از خانواده های داغدار و آسیب دیده از جنایات رژیم، فعالان حقوق بشری و برندگان جایزه نوبل، زندانیان سیاسی سابق و هنوز در پشت میله ها، هنرمندان و کارشناسان اقتصادی و صنعتی و نمایندگان اقوام و اقلیت های دینی و غیره با موفقیت در مونیخ برگزار شد.

روزها و هفته ها و ماههای آینده قطعا تاثیرات سیاسی و اجتماعی و روانی این گردهمایی بر روند جنبش آزادیخواهی ایران دیده خواهد شد و هر فرد و گروه به فراخور افکار شخصی یا عقاید سازمانی در مقابل آن واکنش منفی یا مثبت نشان خواهد داد.

انتقاد و تهمت و حمله های سازمان یافته از سوی مخالفان شاهزاده به سوی او و هواداران پادشاهی خواه او امر جدیدی در صحنه سیاسی داخل و خارج کشور نبوده و نخواهد بود.

اما میزان اهمیت و موفقیت همایش مونیخ را این بار باید در واکنش های سخیف وغرض آلودی دید که عاملان آن مبهوت از نمایش همبستگی ملی در این همایش از یکسو و عقب ماندگی از درک علل موفقیت آن تنها با توسل به منکوب کردن شاهزاده می خواهند وجدان شرمسار خود را آرام ببخشند.

به عبارت دیگر، این جماعت ورشکسته تنها هویت سیاسی و اجتماعی خود را از وجود، فعالیت ها و مواضع شاهزاده رضا پهلوی به دست می آورند و بدون او زمینه ای برای ابراز وجود خود ندارند.

تا آنجا که اگر روزی شاهزاده رسما اعلام کند که قصد دارد صحنه مبارزه برای آزادی ایران را ترک کند مخالفان دینی و لنینی او که در حال حاضر به بیماری فراموشی مقابله با رژیم جمهوری اسلامی مبتلا شده اند، اگر بتوانند ۵۰ نفر را از میان خودشان در یک همایش گرد هم بیاورند در فراخوانی از او خواهند خواست از این تصمیم دوری بجوید.

در عین حال شاهزاده رضا پهلوی دیگر پس از همایش مونیخ از یک نماد همبستگی به یک بدیل مورد اعتماد ملی و بین المللی برای پیشبرد مبارزه در راه آزادی ایران تبدیل شده و انکار این حقیقت و عدم همسویی با آن تنها ریختن آب به آسیاب رژیم و تداوم عمر منحوس آن است.

از آنگذشته، شاهزاده وافراد و سازمانهای اجتماعی و سیاسی پشتیبان او که در همایش مونیخ او را به عنوان رهبری دوران گذار انتخاب دموکراتیک کرده اند نیروهای دافع نیستند و خود او صریحا اعلام کرده است که فارغ از عقاید و گرایشهای آنها، دست هر کس را که بخواهد با آنها برای نجات ایران همراهی کند به گرمی می فشارد.

روزگاری جورج بوش پدر در یک تبلیغ تلویزیونی برای جلب گردشگران خارجی به آمریکا پس از معرفی مراکز دیدنی و طبیعت زیبای این کشور گفته بود «برای سفر به آمریکا منتظر چه هستید؟ دعوت از رییس جمهور آن؟».

امروز می توان گفت «برای پیوستن به مبارزان راه آزادی ایران منتظر چه هستید؟ دعوت از رضا پهلوی و شرکت کنندگان همایش مونیخ؟»