او می‌افزاید: «دولت‌های عربی حوزه خلیج فارس سال‌هاست ساحلی امن برای سرمایه فراهم کرده‌اند. از سیاست‌های جمهوری اسلامی خشنود نبوده‌اند اما وجود حکومتی قابل پیش‌بینی، حتی با مزاحمت‌های محدود را به فروپاشی کامل نظام ترجیح می‌دهند. اگر سقوط جمهوری اسلامی گریزناپذیر شود، بعید است این دولت‌ها برای دوران پس از آن سناریویی نداشته باشند و بی‌تردید در ائتلافی که آمریکا برای جلوگیری از ناامنی خلیج فارس شکل دهد، مشارکت خواهند کرد.»

به باور او اگر خاک ایران به صحنه جنگ داخلی تبدیل شود که درآن صورت سقوط جمهوری اسلامی محتمل است، دولت‌های عربی همان‌طور که در سوریه عمل کردند، روی گروه‌هایی سرمایه‌گذاری خواهند کرد که منافعشان را در آینده ایران تامین کنند و از آن‌ها "پشتیبانی مالی و نظامی" خواهند کرد.

سه سناریوی محتمل

کارشناسان برای واکنش کشورهای خلیج فارس در صورت آغاز جنگ دوم سه سناریو ترسیم می‌کنند: در ساده‌ترین حالت، اگر جنگ محدود بماند، دولت‌های عربی احتمالا همان سیاست جنگ اول را که حفظ بی‌طرفی نسبی و تلاش برای میانجی‌گری پشت صحنه بود، تکرار خواهند کرد.

اما اگر دامنه درگیری گسترده شود و تاسیسات انرژی یا زیرساخت‌های حیاتی منطقه هدف قرار گیرد، عربستان و امارات ممکن است به سمت هماهنگی آشکارتر با آمریکا و اسرائیل حرکت کنند.

در سناریوی سوم، در صورتی که ایران پایگاه‌های آمریکایی در خلیج فارس را هدف قرار دهد یا جنگ به مرحله‌ای برسد که امنیت منطقه را به خطر اندازد، بی‌طرفی این کشورها عملا پایان خواهد یافت.

به نظر می‌رسد کشورهای حوزه خلیج فارس در فضای پرتنش فعلی تلاش می‌کنند کانال‌های ارتباطی خود با همه طرف‌ها را حفظ کنند. اما اگر جنگ دوم ایران و اسرائیل آغاز شود و شدت بگیرد، این دولت‌ها ناچار خواهند شد از سیاست بی‌طرفی تاکتیکی فاصله بگیرند و به سمت انتخاب‌هایی بروند که تاکنون از آن پرهیز کرده‌اند.