ابوالفضل محققی - ویژه خبرنامه گویا
دوستی قدیمی که در ایران ماند و تمام این سال ها طاقت آوردلحظه به لحظه قدرقدرتی حکومت آخوندی را تجربه کرد ونهایت در این روزها که بقول خود او برادر به برادر اعتماد نمیکند تا چه رسد که عناصر کلیدی قدرت بیک دیگراعتماد کنند. شاهد افول آن باشد.
"میدانی شاید باورنکنی فضای عمومی جامعه را در اوج روزهای جنگ در لحظاتی که هواپیما های اسرائیلی به خانه های آنچنانی فرماندهان سپاه به مرکز نظامی حمله میکردند. گوئی یک فیلم هیجان انگیز در جریان بود. همه با هیجان دنبال می کردند که خانه چه کسی را زدند.عجیب تراین که بجای ناراحت شدن از کشته شدن این آدم ها اظهار خوشحالی می کردند. هیچ احساس ناراحتی و همدردی با خانواده های این کشته شدگان را در سطح جامعه نمی دیدی . خیلی ها که از خارج به این پدیده عجیب نگاه می کردند از این گونه برخورد با کشته شدن وکوبیده شدن مراکز نظامی تعجب می کردند!بی آن که آنها از تاثیردردناک چهل سال فشار،سرکوب ،یکه تازی و تحقیرهمین آدمهای بیمقدارکه در راس حکومت امان از مردم بریده بودند با خبرباشند ودرد آن را با پوست وگوشت خود روزانه احساس کنند.
در این دوازده روز مردم بی پناهی خود را درزیرسایه جمهوری اسلامی دیدند.
دیدند که چگونه شالوده یک حکومت استبدادی درهم ریخت ورهبری که هر روز هل من المبارز می گفت در سوراخی خزید. ترس خورده وزبان از کف داده . "
می پرسم "چرا مردم که سال هاست دور رژیم خط کشیده وبی صبرانه در انتظار چنین روزی بودند به خیابان ها نریختند و جنبش اعتراضی مهسا را تداوم نبخشیدند؟ "
مکثی می کند."چرا؟ خوب می بود که این سازمان ها وسیاسیونی که هر روز خواهان ظاهر شدن مردم درمیدان مبارزه هستند.خود را جای مردم بگذارند هر چند که مشکل است.مشکل است درک ترس وهراس مردمی که هر روز بالای سرشان تفنگ های نظامیان قرار دارد وزندگیشان درمعرض بی ثباتی که هر آن می توانست از آنچه که بسختی با آن می ساختند را بیک باره نابود کند.
برایت قابل درک نیست هراس خانواده ها از کشته شدن جوانانشان که بدون هیچ نقطه اتکائی ،بدون هیچ رهبری منسجم تنها به خیابان بیایند شعار بدهند ،در گیر شده ودستگیر شوند و نهایت این ماشین آدم کشی دسته دسته آن ها را اعدام کند. نمی توانم برایت توضیح دهم مردم واقع بین تر ومحافظه کار تر از این هستند که صرفا با شعار های چند فرد ویا چند سازمان وگروهی که هرگز در زندگی روزمره آن ها حضور قاطع و تاثیر گذاری نداشته اند .بدنبال شعار بی پشتوانه آنها کشیده شوند. با هر کسی که صحبت می کنی از نفرت خود نسبت به آخوند جماعت می گویند و هر که را که بوی این حکومت بدهد را قابل اعتماد نمی دانند . این جریان اصلاح طلبان این موسوی ،این تاج زاده بسیاری از زندانیان سیاسی برایشان انسان های قابل احترامی هستند.امااین نسل جدید نه اعتمادی به آنها دارد ونه معجزه ای از طرف آنها انتظارمی کشد .دوران آنها سپری گردیده آنها متعلق به نسل گشته اند! با همان شعارها وهمان راه کارها. آشنا و تا حدودی خوشنام برای قشری محدود بخاطر در افتادن با خامنه ای .آنها نماینده فکری نسل جدید والگوی سبک زندگی طرح شده در شعار "زن ،زندگی، آزادی" نیستند.
در بهترین حالت آنها می توانند مدافعان خوبی باشند اگر که خیزش وقیامی بر علیه این حکومت صورت بگیرد آن ها تجربه وامکانات خود را در اختیار به میدان آمدگان قرار دهند. اما خود دیگرنیروی تعین کننده این میدان نیستند. با هر کس که صحبت می کنی از توده مردم ،از نسل جوان در رابطه با سازمان های سیاسی وافراد می پرسی بسیاری اصلا هیچ گونه شناختی از این جریان های سیاسی که محدوده فعالیتشان صرف کارهای نظری ،پلمیک های بی پایان سیاسی با یک دیگردر محل های مانند کلاب هاووس است ندارند. باور می کنی این بحث ها و جدال ها در دنیای مجازی وکلاپ هاووس که خود من هم معتاد به آن هستم مطلقا چنگی بر دل نسل جوان نمی زند. لذا در ته دیدشان هیچ تمایلی به این همه جریان های متعدد وپراکنده خارج از کشور که سال هاست زیر پای هم دیگر را خالی می کنند و تصویر عینی از آن چه می گویند ندارند وکششی حس نمی کنند .
عزیزمن آن چه که امروز برای بخش عظیم مردم که شما خواهان همراهی ،مبارزه و بمیدان آمدن آنها هستید مهم است اتکا بجریان واقع نگری است که قادر شود حداقل بخشی از آن چه که پنجاه سال قبل از دست داد را به آن ها برگرداند. مردمی که افسوس گذشته می خورند گذشته ای که چه شما بخواهید یا نخواهید در ذهنیت تاریخی مردم با نام سلطنت پهلوی با آرامش ورفاه رقم خورده است.
این مردم هیچ تعصبی ازمقایسه زندگی دیروز خود با امروز ندارند .این نسل جدید که شعار "زن ،زندگی ،آزادی را در قامت هزاران جوان نیکا ها ،حدیث ها ،رهنورد ها بر دوش می کشند تصویری از این خواسته ها را نه درسیمای این جریان های ایدئولوژیک بلکه در سیمای دوران پهلوی ،در سیمای میلیونی جوانان مهاجر ایرانی در خارج از کشور وداخل کشور می بیند که دغدغه خاطرشان علم است ،مدرن بودن ،مدرن زندگی کردن است. نسلی که می داند این سرزمین پتانسیلی چند برابر بیشتر از کشوری مانند عربستان دارد! که یک شاهزاده ای که می خواهد سیمای مدرن به این کشور بدهد بدون هراس از مارک امریکائی خوردن با چنین سرعتی در حال تغیر دادن آنجاست.
از خود سوال می کند !ما چرا نه؟ چرا نمی توانیم صحبتی که امروزبرسر تحولات عربستان در بین جوان ها مطرح است. از فوتبال این کشور تا کنسرت جنیفر لوپبس درعربستان . برای آن ها نیروئی مهم است که بتواند حداقلی از این نگاه را در برنامه وعمل خود طرح کند.طرح چنین نگاهی مسلما با اقبال جوانانی رو برو خواهد شد که از کهنه سیاسیون منجمد شده درگذشته خود که هنوز ملاک وبرنامه اصلی آن ها مبارزه با امپریالیسم امریکا واخیرا گلوبالیسم است دوری می گزینند وگرایش اصلی آن ها به هم گام وهم نوا شدن با جریان ،فرد وتشکلی است که در آن هم گام شدن با جهان معاصر و تلاش برای شکل دادن بیک ائتلاف گسترده از کسانی است که خواهان پی ریزی چنین جامعه مدرن و متکی برتفکر معاصرباشند. ادامه دارد ...
واکنش احمد زیدآبادی به بیانیه میرحسین موسوی
