
۱. قیمه نجفی (عراقی) - ۲. منزله نذری - ۳. شلهزرد یک دسر گرم و شیرین که علاوه بر سفرههای ایرانی، در روز اربعین هم محبوبه. (خلاصه کردم) و نیز: تهران: نذریهایی مثل شلهزرد، حلیم، قورمهسبزی و خورشت قیمه بین مردم توزیع میشن. یزد: «آش امام حسین (یا آش گندم)» از ظهر روز قبل آغاز به پخت میشه و صبح اربعین بین عزاداران پخش میشه. همچنین قهوه یزدی (قهوهی مخصوص عزاداری) نیز سرو میشه. سیستان و بلوچستان: نذریهایی مثل حلیم سنتی «غلور زابلی» و شلهزرد جزو نذریهای معمول این ایام هستند شاهرود: غذایهایی مثل آش شلهقلمکار و هلیم در منبرخانهها پخته و در صبح اربعین توزیع میشن. گیلان: شربت، خرما، حلوا و خوراکیهای ساده در کنار برگزاری روضهخوانیها پذیرایی میشن.
-
خوشبختانه امسال خبر آمده که گوزن های بزرگ را برای رهروان اربعین حسینی سر بریده اند. سازمان حفظ محیط زیست خوزستان خوش خبر بوده که این گوزن ها ایرانی نیستند. در این حال و هوا بیانیه شان خبری تر میشد اگر اعلام میکردند این گوزن های اسرائیلی اند!
-
راستی، در همین شرایط آقای نتن یاهو از ایرانی ها دعوت کرده که به خیابان تشریف بیاورید. - صاب تشریف باشین، توی پیاده رو راحتیم! - ساده ترین راه بازداشتن مردم از آمدن به خیابان همین است که ایشان از تل آویو توصیه اش کند. چرا ایرانی ها به خیابان بیایند؟ برای این که ایشان بیاید مشکل آب ما را حل کند، فرزندانمان آب سالم بنوشند. (عین خبر) - به قول شاعرِ غلط انداز:
-
«تو نان از کودک غزّه دریغی - به فکر آب فرزندان مائی؟»!
-
خبر کشتار گوزن ها ذهن مرا به سوی حکایت «ضامن آهو» برد که یکی دو هفته پیش خبری شده بود در رابطه با امام هشتم. (تنها امام دیجیتالی که با دیجیت ۸ شناخته میشود. باقی شان اسم عددی ندارند. امام حسین به صورت «ثالث الائمه» یا «امام سوم» در بیان نمیآید، بقیه هم همینطور، ولی «ثامن الائمه» بِرَند امام رضاست. معمولاً به «امام هشتم» قسم میخورند اما قسم به امامان دیگر با ذکر نام شان مرسوم است نه شماره ردیف شان.)
-
«ضامن آهو» اخیراً با درگذشت مینیاتوریست بزرگ ایران بود که تیتر خبرگزاری های داخلی شد:
-
خبر: استاد محمود فرشچیان، درباره خلق تابلوی «ضامن آهو» که به آستان قدس رضوی هدیه داده شده، گفته است «ماجرای این تابلو از این قرار است که شکارچی آهویی را دنبال میکند و آن آهو خودش را به پای امام هشتم (ع) میاندازد. امام از شکارچی میخواهد آهو را رها کند و او جواب میدهد که این حیوان روزیِ او است. حضرت از او میخواهد، آهو را رها کند تا او برای شیر دادن به بچهاش برود و بیاید. شکارچی هم میگوید اگر نیاید چه؟ امام هم اشاره میکند که شترش را به او خواهد داد. در ادامه، آهو میرود و برمیگردد، شکارچی هم متنبه میشود و کمانش را میشکند و توبه میکند.»
-
مینیاتوریست بزرگ ما روشن نمیکند که حضرت شترش را به شکارچی میدهد یا خیر؟، خبرگزاری هم چیزی نمیگوید. اما استاد با قلم سحّار خود تابلوی «ضامن آهو» را خلق میکند. در کشیدن چهرهٔ امام مردّد است که حضرت به خواب او میاید و میگوید «مرا بکش!». صورت حضرت خوب برای استاد روشن نیست. بناچار حضرت دو سه شب دیگر به خواب استاد میآید.
-
خوشبختانه از استاد فقید دو تابلوی «ضامن آهو» باقی مانده - همین، قضیه را بیشتر خبری کرده. در واقع هنرمند بزرگ ما نتوانسته عظمت ماجرا را در یک تابلو پیاده کند. در اولی امام هشتم را تمام رخ میکشد و سالها بعد حضرت را به صورت نیمرخ در ضامن آهوی دوم خلق میکند. -
علاوه بر دو تابلوی «ضامن آهو»، از استاد فرشچیان تابلوهای دیگری نیز که از نظر مینیاتوری ارزش بسیار بالا و والا دارد بجا مانده مانند «عصر عاشورا»، «مولود کعبه»، «آزمون بزرگ» (حضرت ابراهیم به نیت قربانی کردن پسرش) ..... و «یتیم نوازی حضرت علی». -
..... و کاش استاد فقید یک صحنه دراماتیک دیگر را هم که نشان از پاکدستی و امانت داری امیرالمؤمنین دارد نقاشی میکردند که از همه اینها چشمگیرتر است: حضرت داشته سکه ها و طلاهای بیت المال را میشمرده. برادری نابینا داشته که دست پیش میآورد که یکی به من بده! حضرت بجای اینکه بگوید «باشه طلبت!» یا «حیا کن پسر» یا حتی «برو گمشو»، در جا یک میله آهنی را روی آتش خوب داغ میکند و میگذارد کف دست برادر نابینا ....... !
-
اصالت این روایت مذهبی کمتر از اعتبار باقی حکایاتی که مرحوم فرشچیان به قلم آورده اند، نیست. حیف شد!
--------------------
http://www.gorbehe.com دیوان آنلاین هادی خرسندی

بنیصدرسازی؟

همگامی با شاهزاده شهامت اخلاقی می خواهد!