...رهبر ارکستر، وقتی آدم می بیندش به نظرش میاد وجود این واسه چی لازمه؟ یارو رفته بالاتر از همه وایستاده، به این و اون امر و نهی می کنه. موقع تشویق، مردم اونو که هیچ کاره است و هیچ سازی نمی زنه و فقط چوب تکون میده تشویق می کنن. تمام کار ارکستر رو یارو مال خودش می کنه. از تک تک اعضای درجه ی یک ارکستر بیشتر پول می گیره. اسم و عکس اون روی تمام صفحه ها و پوسترها به جای صد تا نوازنده ثبت میشه در حالی که اون صد تا نوازنده هستن، که موسیقی رو خلق می کنن و این یارو فقط چوب تکون میده. اصلا بیایم سکوی رهبری رو از زیر پاش بکشیم، به جای او با ویلون اول های ارکستر که سوادشون از رهبر ارکستر هم بیشتره ارکستر رو بچرخونیم و آهنگ های قشنگ بزنیم.
واقعا فکر می کنید این همه ارکستر سمفونیک و فیلارمونیک و فلان و بهمان که توو دنیا هست، اینا عقلشون نمی رسه که این بابا رهبره رو با موهای افشون پریشون و یه تیکه چوب توو دست اش کنار بذارن و چند نفر از خوداشون کار اونو انجام بدن و بیخودی هم یارو رو بزرگ نکنن که همه چی به اسم اون تموم بشه و ما زحمت بکشیم و شهرت و پول و اعتبار نصیب او بشه؟
چرا مسلما عقل شون میرسه و چون عقل شون میرسه رهبر رو نگه میدارن، اونو بزرگ میدارن ، به حرف و دستورات اش گوش می دن، اگه یک سازی خارج بزنه، وقتی او با چوب بهش اشاره می کنه و گاهی حتی با بی حوصلگی به نوازنده میگه آقاجون اینجوری نزن اونجوری بزن این به نوازنده بر نمی خوره و حق رو به رهبر میده و نوازنده نمیگه این به من اعتراض کرد و کار من رو قبول نداشت و من میرم خودم رهبر می شم، و اعضای ارکستر به خودشون نمیگن رهبر منم رهبر تویی گور بابای هربرت فون کارایان و دانیل بارن بویم و هومن خلعتبری و شهداد روحانی....
چند روایت زنانه از صیغه
