در بخش دیگری از پیامش، پزشکیان از «نقش فعال شخصیت‌های دلسوز ملی و حضور جریان‌های سیاسی و نهادها و تشکل‌های مدنی تاثیرگذار» یاد کرد که حاصل تلاش‌هایشان، رسیدن به فصلی نو برای خدمت به ایران شد. «فصلی که بدنه علمی کارشناسی و تخصصی کشور نیز به زبان آمد و نشان داد که وضعیت خطیر است ولی می‌توان با تفاهم و اجماع و امید بسیاری از تهدیدهای پیش رو را دور کرد و فرصت‌هایی تازه را برای پاسخگویی به مطالبات کشف یا ایجاد کرد».

آیا این امید آقای رئیس‌جمهور منتخب ولی فقیه به حقیقت پیوست؟ البته که پاسخ منفی است.

پزشکیان در بخش بعدی، بدون توجه به توان سیاسی، تجارب و امکانات و حوزه اختیاراتش، یادآور شد: «من به دستور خداوند، متعهدم که 'اوفوا بالعهد، ان العهد کان مسئولا' (به عهد خویش وفا کنید که بازخواست خواهید شد). من رای شما را طوقی سنگین بر گردنم می‌دانم، اما تعهد می‌دهم که همچنان گوش شنوایی برای سخنان شما و صدای بی‌صدایان و طردشدگان باشم. پس به گفته حضرت علی، باز هم از گفتن حق یا رای زدن در عدالت باز نایستید که من نه برتر از آنم که خطا کنم و نه در کار خویش از خطا ایمنم.

پزشکیان بازهم بدون توجه به دستان بسته‌اش و بودن کلید در دست ولی فقیه، مدعی شد: «من آمده‌ام تا با هم سایه تحریم و تهدید و جنگ را از ایران دور کنیم. به دنبال صلح پایدار و آرامش و همکاری در منطقه و گفتگو و تعامل سازنده با جهان باشیم و همه این‌ها را در خدمت منافع ملی کشور و نیازهای مردم قرار دهیم. خواهم کوشید اشخاص را با حق بسنجم، نه حق را با اشخاص. اصلاحات را باید به پیش بریم، پس از حسین بن علی بیاموزیم که نهضتش را فراتر از اصلاح آمرانه یعنی طلب و اراده اصلاح امور می‌دانست، این یعنی ابراز خواست و حضور مستمر مردم برای اصلاح. به روان پاک همه شهدا و شهیدان دولت از رجایی و باهنر تا رئیس‌جمهوری فقید، رئیسی، و سرباز افتخارآمیز وطن، سردار قاسم سلیمانی، درود می‌فرستم. یکشنبه آغاز ماه محرم است به اندیشه و راه حسینی بازگردیم و حرمت این ایام را پاس بداریم.»

روحانی و رئیسی در ماه محرم در جلسه هیئت دولت روضه می‌خواندند. پزشکیان هم کوتاه نیامد و خود را رهرو راه حسین و کربلا خواند و از یاد برد ملتی که مخالف ولی فقیه‌اند، نه به دنبال راه حسینی‌اند و نه به رفع مشکلاتشان با دعای حبیب بن مظاهر امیدی دارند.

پزشکیان شب اول ریاست‌جمهوری با کشته شدن اسماعیل هنیه، از بزرگان حماس، بغض کرد و از شب دوم طعنه‌ها از سمت باند جلیلی آغاز شد.

۱۰۰ روز بعد، دولت با درماندگی بسیار در برابر وعده‌هایی که کمترینش رفع ممنوعیت و سانسور اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، پایین آوردن نرخ تورم ، ایجاد اشتغال و کمک به کارآفرینان در صنایع کوچک بود، عملا عجزش را اعلام کرد.

یک سال پس از ریاست، نزدیک بود او نیز مانند دیگر مردان نظامی و امنیتی و اتمی رژیم، شکار کماندوهای اسرائیلی شود.

اولین مشکل پزشکیان میراثی بود که از دولت رئیسی به او رسیده بود. بر اساس نامه رسمی احسان خاندوزی، وزیر امور اقتصادی و دارایی دولت سیزدهم، به محمد مخبر، سرپرست وقت ریاست‌جمهوری، به تاریخ ۶ مرداد ۱۴۰۳، موجودی نقدی خزانه ۱۰ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان، معادل حدود ۱۷۰ میلیون دلار بود. در واقع موجودی خزانه‌ای که دولت سیزدهم تحویل دولت چهاردهم داد، بنا بر آمارها و روایت ها تنها برای دادن حقوق دو تا سه روز کارمندان دولت کفایت می‌کرد و هیچ پولی در خزانه دولت وجود نداشت.

خبر آنلاین ۹ آذر ۱۴۰۳ در تفسیری درباره شکست‌ها و موفقیت‌های رئیسی نوشت: «ابراهیم رئیسی در شرایطی دولت سیزدهم را تحویل گرفت که یکدست بودن جناح‌های سیاسی مزیتی بزرگ برای دولت او محسوب می‌شد. کل وزرای دولت سیزدهم از جناح موافق و اصولگرا انتخاب شدند. غالب رسانه‌های حاکمیتی و دولتی به همراه صداوسیما حمایت از دولت را در دستور کار قرار دادند. از همین رو پیش‌بینی‌ها بر این بود که رئیسی با پشتیبانی رسانه‌ای و سیاسی اصولگرایان می‌تواند کار نیمه‌تمام مذاکرات احیای برجام را به سرانجام برساند و سایه تحریم‌ها از سر کشور برداشته شود، اما دولت نتوانست یا نخواست و آخرین شانس‌ها برای احیای برجام از دست رفت.

این تفسیر دستگاه خبری دولتی پیش از پزشکیان بود. تفسیر خبر آنلاین درباره دولت بی‌پناه و بدون‌ پشتیبانی مافیای قدرت پزشکیان از این قرار بود: «دولت پزشکیان هم اگر چه با شعار رفع تحریم‌ها روی کار آمد، تنش‌های ایران و اسرائیل پس از ترور اسماعیل هنیه و سیدحسن نصرالله، شرایط دیپلماسی دولت چهاردهم را به گونه‌ای دیگر رقم زد. حمله اسرائیل به خاک ایران و موشک باران تل‌آویو توسط ایران از نمونه‌های تنش‌های اخیر است. همچنین پس از برگزاری انتخابات آمریکا و پیروزی دونالد ترامپ، سرنوشت مذاکرات تهران و واشینگتن هم در هاله‌ای از ابهام است.»

پزشکیان یک سال و یک ماه پس از نشستن بر کرسی ریاست، چه دارد تا به آن‌ها که به او رای دادند، عرضه کند؟ با آنکه در ۱۲ روز حمله اسرائیل در صحنه ماند تا غیبت رهبر جبون را توجیه کند، هیچ امتیازی و تقدیری نصیبش نشد و به عبارتی مسعود ماند و حوضی خالی. در حالی که سید علی با حوض خالی حالا در استخر پیروزی موهوم شیرجه می‌زند و از ستایش نوکرانش، خرسند می‌شود.

به گفته یکی از نزدیکانش، روزی که «آقا» او را احضار کرد، به او مژده داد که نظر امامانه ما بر آن قرار گرفته است که شما را به اداره امور بگماریم .فقط انتظار ما این است که سمعا و طاعتا و مطیعا مطاع باشید و روی حرف ما سخن نگویید.

مغبچه عاشق در ارمنستان مطیع و منقاد ماند، اما امروز دستاورد ریاستش و سفر به جابلقا و جابلسای عالم، تنها تصویر یک دختر ارمنی است که ستایشگر او است و دیگر هیچ.