در واقع آن سرودی که فرد حاکم و یا کل هیئت حاکمه برای دستگاه امنیت و اطلاعات کشورخود میخواند، نه در رسانه های ارتباط جمعی پخش میشود و نه حتا دهن به دهن یا سینه به سینه به کسی میرسد. گرچه امنیت چیها و اطلاعاتیها آدمهایی مثل من و شما هستند، یعنی چشم و گوش دارند و دست و پا، اما در مجموع یک "آپارات" هستند و بصورت دستگاهی عمل میکنند.
دستگاهی که طبق یک مکانیزم درونی کار میکند. با حروفی صدادار یا با انگشت اشاره فرمان به حفظ امنیت میدهد. با دست و پا و نیز با کمک ابزار فنی، حکم را اجرا میکند.
آنجا، با همکاری سخت افزار و نرم افزار، ریاست اطلاعات هرگونه نیرنگ و حیله ای را بخدمت میگیرد تا کنترل افراد غیر خودی را در دست داشته باشد. با امکانات عاریه ای تکنولوژی پیشرفته، هر گونه صدای مخالف تنظیمات جاری را شنود و ضبط میکند. آنهم با این هدف که در صورت لزوم با پیگرد و سرکوب هر شکل ناهمنوایی را در نطفه خفه کند.
اما از آن جایی که هر سیستمی دُچار فروریز و انتروپی است، البته در آن میانه شمارقربانیان را باید در نظر گرفت. کسانی که به اشتباه و سهو در لیست ناخشنودان قرار گرفته اند. بطوری که در قبل برایشان پاپوش درست شده و نیز برای کار و اعتراض نکرده، موضوع آسیب رسانی حکومتی شده اند.
در هر حالت اعمال قدرت و حاکم عصر جدید بیش از آن که مدیون نظامیان و ارتش باشد زیر قرض و دِین اداره اطلاعات و امنیت کشور است؛ دستگاهی که در اصل بایستی مانع آسیب بیگانه و جاسوسانش باشد، در عمل ولی به کار تحقیر و کوچک نگاه داشتن حکومت شوندگان میآید.
معمولا در پایان دورۀ حکومتی نیز این نکته معلوم نمیشود. این که "مدیر اطلاعاتی" که بر کارهای حفظ امنیت کشور احاطه داشته و طرح و برنامه ریخته، فرمانده و صاحب کشور بوده است یا آن رهبر، پیشوا و شخص اول مملکت ظاهری.
گاهی قایم با شک بازی با ترس از خرابکاری دشمن خیالی آنقدر پیچیده میگردد که مقام امنیتی حتا خود شخص اول مملکت را نیز به ساز خود میرقصاند. بطوریکه "حضرت والا" یا "خدایگان" هم تا آخر کار متوجه قضیه نمیشود. گویی دوزاریش نمیافتد. این که چه بازی خورده است و مستخدمین چه کلاهی سرش گذاشته اند.
با این حال ایراد و نقص این رفتار"مقام امنیتی" که متکی بر عارضه همه دشمن بینی و پارانویا است، تازه تا جایی محدود میماند که دستگاه امنیت و اطلاعات تا حدی از استقلال عمل برخوردار بوده باشد. یعنی در پرتو نیازهای ملی حرکت کرده باشد.
اما آنچه ما در دورۀ پهلوی دوم و سیستم جانشینش تجربه کردیم، خبری از استقلال رای "مقام امنیتی" نداده است. چون آموزش خود او و اداره مربوطه اش را نیز سرویسهای امنیتی کشورهای دیگر انجام داده اند. در نتیجه زیر بلیط آنان کار کرده و به رتق و فتق امور پرداخته است.
یکی از کلاههایی که درروند "انقلاب شکوهمند اسلامی" سر کُل مملکت رفت، رقابت بر سر هژمونی و سرکردگی بود. برتری طلبی که میان سرویسهای امنیتی کشورهای دیگربرای نفوذ در دستگاه اطلاعات و امنیت ایران جریان یافت. رقابتی که نتیجه نهایی اش تا به امروز هنوز برنده اصلی خود را نمایان نساخته است.
یک زمانی در دربار سلاطین قاجار دو جناح یا دو طفیلی وجود داشت که در پی تامین منافع انگلیس و روس بود. در حالی که در این میانه به لطف تحولات جهانی، تعداد نیروهای امنیتی بیگانه رشد چشمگیری یافته است. نیروهایی که حریصانه در پی هژمونی بر دستگاه اطلاعات و امنیت ما هستند.
در این میانه گویی نزد ما همواره مسابقات جهانی صورت میگیرد. چون از چین و اسرائیل گرفته تا آلمان و فرانسه، نیروهای جدیدی هستند که مایلند به رقابت با پیشکسوتانی از انگلیس و روسیه و اتازونی برخیزند.
منتها اگر هنوز هم که هنوز است آقا بالاسر مقام امنیتی کشور را نشناسیم، اصلا ندانیم که کدامیک از سرویسهای امنیتی کشورهای دیگر دست بالا را دارند، این امر بدین معنا نبوده و نیست که برنامه های روتین ایشان در حذف و تار و مار سازی مخالفان در این دهه ها پیاده نشده باشد.
بواقع آنچیزی که تا کنون ارزیابی نگشته امر زیر است. این که میزان دین و مدیونی اپوزیسیون نظام خلیفه گری به دستگاه امنیت و اطلاعات ولی فقیه هنوز معلوم نیست.
گرچه به دهه ها ست که دست کم در خارج کشور، افراد صادراتی رژیم بساط مشغولیت و سرگرمی خارج نشینان را مهیا ساخته اند. بدور از هر گونه پیشداوری به رسانه های جمعی و تک نفری بنگرید.
شروع نفوذ را از یاد نبرید. وقتی فرستادگان وارد رسانه هایی شدند که بودجه هایش را دولت فخیمه ملکه و یا عمو سام از جیب شهروندان غیور ایالات متحده امریکا میپرداختند.
اینکه "بی بی سی" از زمان "نهضت عمام" در امور داخلی ما مداخله داشته بر کسی پنهان نمانده است. منتها اینبار یکعده بر اکران بی بی سی ظاهر میشدند که در پی تبلیغ تداوم حیات رژیم ملایان بودند. گفته شده که در بی بی سی فارسی یکی از مسئولان کارگزینی متقاضیان جناب طنازو منعطفی بنام مسعود بهنود بوده که خبرنگار و تلویزیون چی استخدام میکرده و حلقه اتصال کارفرما و کاربر شده است.
در صدای امریکا نیز مجریانی در برنامه زنده و هنگام گفتگو با مهمانان طلب التماس دعا داشتند که نفوذ گُفتمانی بنیادگرایی شیعه را عریان میساخت. سپس برنامه ها با یکعده راه گم کرده پُر میشد. در این تلویزیونها افرادی با نقاب "کارشناس و تحلیگرسیاسی" خود نمایی کردند که استاد توجیه هرگونه سیاست تبعیض گرانه رژیم جیم الف بودند.
آنزمان سیاست کُلی "صندوق جهانی پول" گویی حفظ حاکمیتی بود که بهترین شریک در جنگ افروزی و بسیجگر بنیادگرایان منطقه بشمار میرفت. چون در وهلۀ نهایی بر طبل فروش تسلیحات میکوبید.
در هر حالت در این دوران متلاطمی که گذار از دنیای صنعتی به دنیای دیجیتالی نامیده شد، جیم الف وارد داد و ستدی جهانی شد. بویژه که رونقش را به "گلوبالیزاسیون" سکه زده بودند.
یک نگاه کنجکاوانه نکته زیر را رویت میکند وآن را بازتاب میدهد. این که در هر کشور موثر بر سیاست ایران، رژیم خلیفه خامنه ای لابی و هوادار خود را سازمان داده است.
همین لابیگری برای طول عمر ولایت مطلقۀ فقیه، گاهی آن شومن و برنامه سازی میشود که اپوزیسیون را سرگرم و مشغول "حرکات موزون" خود میدارد.
در کنار آن شوهای نمایشی سرگرم کننده، البته نباید از این نقش منحرف ساز فرستادگان رژیم به خارج غافل شد که به سالها است در هر زمینه فکری و ذهنیت سازی دخالت و فضولی خود را علنی میسازند.
بطوری که فقط با همکار سابق روزنامه کیهان شریعتمداری روبرو نیستیم؛ که طرح آلترناتیوسیاسی برای کشورداری ارائه میدهد. گویی مملکت آنقدر بی نخبه و بی دلسوز شده است که پخمه تبهکارسابق بایستی ترتیب مراسم جشن و شادمانی عمومی را بدهد.
همچنین آن "آقازاده" بر بالیده در حجرههای حوزوی را داریم؛ که مثل اجل معلق همه وقت حاضر است. روزی نیست که موی دماغ مراجعه به سایت اینترنتی "یوتیوب" نباشد. چنان که فیلم سخنان خود در مورد تهیه قورمه سبزی تا فرستادن ماهواره به فضا را همرسان کرده است. اثر انگشتش از ستون نویسی در روزنامه های اصلاح طلب حکومتی تا استخدام در رادیوی "دنیای آزاد" عموم سامی برجا ست. همان ردپایی که سپس در موسسه تحقیقاتی محافظه کاران در امریکا کارفرما یافته است.
او که در کنار ازدواجهای متعدد نان و آب دارکه همدستی با اختلاسگران اقتصاد بازاری و چپاولگران ارز دولتی را در پیامد داشته،ناگهان در امور فلسفی و تاریخ مربوطه اش هم مدعی گشته است. با این شرایط آیا شما بدین مسئله فکر نمیکردید که محتوای سرود ستایش دستگاه اطلاعات و امنیت کشور ملا زده چگونه باید باشد؟
مطلب بعدی...
در جستجوی سیمرغ، ابوالفضل محققی
در جستجوی سیمرغ، ابوالفضل محققی
