ما خیلی بلدیم! این قدر که اگر امکان اش را داشتیم در باره سقوط اسپیس اکس در دریا هم نظر می دادیم آن هم با قاطعیتی که اگر مهندس ارشد ایلان ماسک نظرمان را می شنید همین فردا استعفا می داد و ما را برای حل مشکلات غامض این موشک معرفی و توصیه می کرد!
خدا را شکر که در عالم علم عوامگرایی جایی ندارد در عوض در عالم مبارزه ی سیاسی این در به روی همگان باز است؛ از عوام گرفته تا خواص عوامی که دستکمی از راننده های تاکسی متخصص سیاست و مبارزات سیاسی ندارند!
من هر وقت به گفتگوی چرچیل و روزولت و استالین و اتحاد آن ها در مقابل هیتلر فکر می کنم، شگفت زده می شوم. واقعا این ها چجوری رضایت دادند در تهران با هم ملاقات و توافق کنند؟ چنین چیزی مگر شدنی ست؟ خودهامان را که نگاه می کنم چنین کاری را غیر ممکن می بینم. وقتی بزرگان سیاسی مخالف حکومت نکبت اسلامی توانایی چنین کاری را ندارند عجیب نیست که بقال و چقال و میوه فروش برای خودشان نظر صادر کنند آن هم در دوران فضای مجازی.
باری قرار بود در قلب تهران کنسرتی برگزار شود که قطعا جمعیت میلیونی را گرد هم می آورْد اما مخالفان حکومت حتی در سطح نامداران اهل سیاست و مبارزه ی سیاسی بدون فکر کردن به استفاده از این موقعیت برای در هم کوبیدن حکومت نکبت به بیرون کشیدن دل و روده ی برگزار کننده ی کنسرت و خواننده اش همایون شجریان پرداختند که البته مسوولان امنیتی حکومت به این خطر پی بردند و بساط برگزاری کنسرت را جمع کردند. یک نفر که سیاسی فکر کند، سیاسی عمل کند، مبارز سیاسی باشد، همیشه دنبال موقعیت هایی ست که به وجود می آید نه این که بخواهد موقعیت بیافریند و مثلا با تکرار دائم مردم بیرون بیایید، مردم خیابان ها را اشغال کنید، مردم انقلاب کنید و امثال این،،، مردم را در یکجا علیه حکومت جمع کند و آن ها را به سمت پایگاه های سرکوب هدایت کند.
حال ما چه می کنیم؟ جدّ و آباد شجریان را جلوی چشم اش می آوریم و خشمگنانه از برنامه ی حکومت برای پرت کردن حواس مردم از مبارزات بر اندازانه سخن می گوییم.
التماس قدری تفکر و دانش مبارزاتی برای چانه جنبانان سیاسی دوزاری!
"برای فشار، راهی جز خفه کردن رژیم ایران وجود ندارد"
شعار میهن‌دوستی؛ پوششی برای چرخش شعله‌سعدی
